Proverbs 5

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

Fiam! az én bölcseségemre figyelmezz, az én értelmemre hajtsd a te füledet,

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

Hogy megtartsd a meggondolást, és a tudományt a te ajakid megőrizzék.

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

Mert színmézet csepeg az idegen asszony ajka, és símább az olajnál az ő ínye.

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

De annak vége keserű, mint az üröm, éles, mint a kétélű tőr.

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

Az ő lábai a halálra mennek, az ő léptei a sírba törekszenek.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Az életnek útát hogy ne követhesse, ösvényei változókká lettek, a nélkül, hogy ő eszébe venné.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Most azért, fiaim, hallgassatok engem, és ne távozzatok el számnak beszéditől!

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

Távoztasd el attól útadat, és ne közelgess házának ajtajához,

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

Hogy másoknak ne add a te ékességedet, és esztendeidet a kegyetlennek;

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

Hogy ne az idegenek teljenek be a te marháiddal, és a te keresményed más házába ne *jusson.*

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

Hogy nyögnöd kelljen *élet*ed végén, a mikor megemésztetik a te húsod és a te tested,

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

És azt kelljen mondanod: miképen gyűlöltem az erkölcsi tanítást, és a fenyítéket útálta az én elmém,

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

És nem hallgattam az én vezetőim szavát, és az én tanítóimhoz nem hajtottam fülemet!

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Kevés híja volt, hogy minden gonoszságba nem merültem a gyülekezetnek és községnek közepette!

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Igyál vizet a te kútadból, és a te forrásod közepiből folyóvizet.

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Kifolyjanak-é a te forrásid, az utczákra a te vized folyásai?

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Egyedül tied legyenek, és nem az idegenekéi veled.

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Legyen a te forrásod áldott, és örvendezz a te ifjúságod feleségének.

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

A szerelmes szarvas, és kedves zerge; az ő emlői elégítsenek meg téged minden időben, az ő szerelmében gyönyörködjél szüntelen.

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

És miért bujdosnál, fiam, az idegen után, és ölelnéd keblét az idegennek?

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Mert az Úrnak szemei előtt vannak mindenkinek útai, és minden ösvényeit ő rendeli.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

A maga álnokságai fogják meg az istentelent, és a saját bűnének köteleivel kötöztetik meg.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.

Ő meghal fenyíték híján, és bolondságának sokasága miatt támolyog.