Job 29

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Und Hiob fuhr fort, seinen Spruch anzuheben, und sprach:

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

O daß ich wäre wie in den Monden der Vorzeit, wie in den Tagen, da Gott mich bewahrte,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

als seine Leuchte über meinem Haupte schien, und ich bei seinem Lichte durch die Finsternis wandelte;

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

wie ich war in den Tagen meiner Reife, als das Vertrauen Gottes über meinem Zelte waltete,

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

als der Allmächtige noch mit mir war, meine Knaben rings um mich her;

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

als meine Schritte sich in Milch badeten, und der Fels neben mir Ölbäche ergoß;

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

als ich durch das Tor in die Stadt hineinging, meinen Sitz auf dem Platze aufstellte:

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Die Jünglinge sahen mich und verbargen sich, und die Greise erhoben sich, blieben stehen;

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

die Fürsten hielten die Worte zurück und legten die Hand auf ihren Mund;

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

die Stimme der Vornehmen verstummte, und ihre Zunge klebte an ihrem Gaumen.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Denn wenn das Ohr von mir hörte, so pries es mich glücklich, und wenn das Auge mich sah, so legte es Zeugnis von mir ab.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Denn ich befreite den Elenden, der um Hülfe rief, und die Waise, die keinen Helfer hatte.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Der Segen des Umkommenden kam über mich, und das Herz der Witwe machte ich jubeln.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Ich kleidete mich in Gerechtigkeit, -und sie bekleidete mich, -wie in Oberkleid und Kopfbund in mein Recht.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Auge war ich dem Blinden, und Fuß dem Lahmen;

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Vater war ich den Dürftigen, und die Rechtssache dessen, den ich nicht kannte, untersuchte ich;

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

und ich zerbrach das Gebiß des Ungerechten, und seinen Zähnen entriß ich die Beute.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Und ich sprach: In meinem Neste werde ich verscheiden, und meine Tage vermehren wie der Sand;

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

meine Wurzel wird ausgebreitet sein am Wasser, und der Tau wird übernachten auf meinem Gezweig;

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

meine Ehre wird frisch bei mir bleiben, und mein Bogen sich in meiner Hand verjüngen.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Sie hörten mir zu und harrten, und horchten schweigend auf meinen Rat.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Nach meinem Worte sprachen sie nicht wieder, und auf sie träufelte meine Rede.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Und sie harrten auf mich wie auf den Regen, und sperrten ihren Mund auf wie nach dem Spätregen.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Ich lächelte ihnen zu, wenn sie kein Vertrauen hatten, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht trüben.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Ich wählte für sie den Weg aus, und saß als Haupt, und thronte wie ein König unter der Kriegsschar, gleichwie einer, der Trauernde tröstet.