Proverbs 8

Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?

Eikö viisaus huuda, ja toimi julista ääntänsä?

Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

Korkialla paikalla seisoo hän, teiden ja kujain vieressä.

Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

Porteilla, kaupungin ovilla, joista sisälle käydään, hän huutaa:

Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

Te miehet! minä huudan teitä, ja minun ääneni on teidän tykönne, te ihmisten lapset;

Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

Ymmärtäkäät te tyhmät viisautta, ja te houkkiot pankaat sydämiinne.

Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

Kuulkaat, sillä minä puhun sitä, mikä korkia on, opetan sitä, mikä oikia on.

Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

Sillä minun suuni puhuu totuutta, ja minun huuleni vihaa jamalatointa.

Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

Kaikki minun puheeni ovat oikiat: ei ole siinä mitään petosta eli vääryyttä.

Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

Ne kaikki ovat selkiät niille, jotka niitä ymmärtävät, ja oikiat niille, jotka taidon löytävät.

Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

Ottakaat minun kuritukseni ennenkuin hopia, ja pitäkäät korkiampana minun oppini kuin kallein kulta.

Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

Sillä viisaus on parempi kuin päärlyt, ja kaikki, mitä ihminen itsellensä toivottaa, ei ole hänen vertaisensa.

Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

Minä viisaus asun toimen tykönä, ja minä taidan antaa hyvän neuvon.

Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.

Se on Herran pelko: vihata pahaa, ylpeyttä, tuimuutta ja pahoja teitä; sentähden vihaan minä petollista suuta.

De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

Minun on neuvo ja voima, minun on toimi ja väkevyys.

Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.

Minun kauttani kuninkaat hallitsevat, ja neuvonantajat oikeutta saattavat;

Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.

Minun kauttani päämiehet vallitsevat, valtamiehet ja kaikki maan tuomarit.

Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.

Minä rakastan niitä, jotka minua rakastavat, jotka varhain minua etsivät, ne löytävät minun.

Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.

Rikkaus ja kunnia on minun tykönäni, pysyväinen tavara ja vanhurskaus.

Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.

Minun hedelmäni on parempi kuin kulta ja rikkain kulta, ja minun tuloni parempi kuin valittu hopia.

Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;

Minä vaellan vanhurskaudentietä ja oikeuden askeleilla,

Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

Että minä pysyväisen perinnön saattaisin niille, jotka minua rakastavat, ja täyttäisin heidän tavaransa.

La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.

Minä olen ollut Herran oma hänen teidensä alussa: ennenkuin mitään tehty oli, olin minä.

Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.

Jo ijankaikkisuudesta olen minä asetettu, alussa, ennenkuin maa oli.

Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.

Kuin ei syvyys vielä ollut, silloin minä olin jo syntynyt, kuin ei lähteet vielä vettä kuohuneet.

Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;

Ennen kuin vuoret olivat perustetut, ja kukkulat valmistetut, olen minä syntynyt;

Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

Ei hän ollut vielä maata luonut, ja mitä sen päällä on, eikä maan piirin vuoria.

Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,

Kuin hän valmisti taivaan, olin minä siellä, kuin hän syvyyden visusti mittasi.

Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

Kuin hän pilvet rakensi ylhäällä, ja sääsi syvyyden lähteet;

Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

Kuin hän meren ääret määräsi, ja vetten eteen asetti määrän, ettei he astuisi rantansa ylitse; kuin hän maan perustukset laski,

Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.

Silloin minä hänen kanssansa vaikutin, ja iloitsin joka päivä, ja leikitsin hänen hänen edessänsä joka aika;

Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.

Ja leikitsin maan piirin päällä; ja minun iloni on olla ihmisten lasten kanssa.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.

Niin kuulkaat siis minua, te lapset: autuaat ovat ne , jotka minun tieni pitävät.

Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.

Kuulkaat kuritusta, olkaat viisaat, ja älkäät hyljätkö sitä.

Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.

Autuas on se ihminen, joka minua kuulee, joka minun ovellani valvoo joka päivä, ja vartioitsee minun pihtipielissäni.

Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

Sillä joka minun löytää, hän elämän löytää, ja on Herralle otollinen;

Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.

Mutta, joka minua vastaan syntiä tekee, hän vahingoitsee sielunsa: jokainen joka minua vihaa, hän rakastaa kuolemaa.