Job 21

Ijob respondis kaj diris:

Job progovori i reče:

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

"Slušajte, slušajte dobro što ću reći, utjehu mi takvu barem udijelite.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

Otrpite da riječ jednu ja izrečem, kad završim, tad se rugajte slobodno.

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

Zar protiv čovjeka dižem ja optužbu? Kako da strpljenje onda ne izgubim?

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Pogledajte na me: užas će vas spopast', rukom ćete svoja zakloniti usta;

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

pomislim li na to, prestravim se i sam i čitavim svojim tad protrnem tijelom.

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Zašto na životu ostaju zlikovci i, što su stariji, moćniji bivaju?

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

Potomstvo njihovo s njima napreduje a izdanci im se množe pred očima.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

Strah nikakav kuće njihove ne mori i šiba ih Božja ostavlja na miru.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

Njihovi bikovi plode pouzdano, krave im se tele i ne jalove se.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

K'o jagnjad djeca im slobodno skakuću, veselo igraju njihovi sinovi.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

Oni pjevaju uz harfe i bubnjeve i vesele se uz zvukove svirale.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Dane svoje završavaju u sreći, u Podzemlje oni silaze spokojno.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

A govorili su Bogu: 'Ostavi nas, ne želimo znati za tvoje putove!

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

TÓa tko je Svesilni da njemu služimo i kakva nam korist da ga zazivamo?'

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Zar svoju sreću u ruci ne imahu, makar do Njega ne drže ništa oni?

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

Zar se luč opakog kada ugasila? Zar se na njega oborila nesreća? Zar mu u gnjevu svom On skroji sudbinu?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

Zar je kao slama na vjetru postao, kao pljeva koju vihor svud raznosi?

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Hoće l' ga kaznit' Bog u njegovoj djeci? Ne, njega nek' kazni da sam to osjeti!

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

Vlastitim očima nek' rasap svoj vidi, neka se napije srdžbe Svesilnoga!

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

TÓa što poslije smrti on za dom svoj mari kad će se presjeć' niz njegovih mjeseci?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Ali tko će Boga učiti mudrosti, njega koji sudi najvišim bićima?

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Jedan umire u punom blagostanju, bez briga ikakvih, u potpunom miru,

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

bokova od pretiline otežalih i kostiju sočne moždine prepunih.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

A drugi umire s gorčinom u duši, nikad nikakve ne okusivši sreće.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Obojica leže zajedno u prahu, crvi ih jednako prekrivaju oba.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

O, znam dobro kakve vaše su namjere, kakve zlosti protiv mene vi snujete.

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Jer pitate: 'Gdje je kuća plemićeva, šator u kojem stanovahu opaki?'

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Niste li na cesti putnike pitali, zar njihovo svjedočanstvo ne primate:

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

'Opaki je u dan nesreće pošteđen i u dan Božje jarosti veseo je.'

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Al' na postupcima tko će mu predbacit' i tko će mu vratit' što je počinio?

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

A kad ga na kraju na groblje odnesu, na grobni mu humak postavljaju stražu.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

Lake su mu grude zemlje u dolini dok za njime ide čitavo pučanstvo.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?

O, kako su vaše utjehe isprazne! Kakva su prijevara vaši odgovori!"