Proverbs 5

Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Сине мой, внимавай в мъдростта ми, приклони ухото си към разума ми,
Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
за да запазиш разсъдливост и устните ти да пазят знание.
Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Защото от устните на чуждата жена капе мед и говорът й е по-мек от маслинено масло,
Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
но последствията й са горчиви като пелин, остри като двуостър меч.
Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.
Краката й слизат в смъртта, стъпките й водят към Шеол.
Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
За да не разсъдиш за пътя на живота, пътищата й са непостоянни, и ти не ги знаеш.
Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
И така, синове, слушайте ме и не отстъпвайте от думите на устата ми.
Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Отдалечи пътя си от нея и не се приближавай до вратата на къщата й,
Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
за да не дадеш честта си на други и годините си на жестокия;
Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
да не се наситят чужди с имота ти и трудовете ти да отидат в дома на чужденец;
En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
а ти да стенеш в края си, когато плътта ти и тялото ти излинеят,
En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
и да казваш: Как намразих поучението и сърцето ми презря изобличението,
En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
и не послушах гласа на учителите си и не приклоних ухото си към наставниците си!
Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Без малко щях да изпадна във всяко зло сред събранието и обществото.
Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Пий вода от своята си щерна и която извира от твоя си кладенец.
Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Навън ще се изливат изворите ти, водните потоци — по улиците.
Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Нека бъдат само твои, а не и на чужди заедно с теб.
Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Да бъде благословен твоят извор и весели се с жената на младостта си —
Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
любяща кошута и изящна сърна — нека нейните гърди те опиват по всяко време и винаги се възхищавай от нейната любов.
En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
И защо, сине мой, да се възхищаваш от чужда и да прегръщаш обятията на чужда?
Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
Защото пътищата на човека са пред очите на ГОСПОДА и Той измерва всичките му пътеки.
Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Безбожният ще бъде уловен от своите си беззакония и ще бъде държан с въжетата на своя грях.
Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Той ще умре от липса на поука и в голямото си безумие ще се заблуди.