Proverbs 12

At elske Tugt er at elske Kundskab, at hade Revselse er dumt.

Terbiye edilmeyi seven bilgiyi de sever, Azarlanmaktan nefret eden budaladır.

Den gode vinder Yndest hos HERREN, den rænkefulde dømmer han skyldig.

İyi kişi RAB’bin lütfuna erer, Ama düzenbazı RAB mahkûm eder.

Ingen står fast ved Gudløshed, men retfærdiges Rod skal aldrig rokkes.

Kötülük kişiyi güvenliğe kavuşturmaz, Ama doğruların kökü kazılamaz.

En duelig Kvinde er sin Ægtemands Krone, en dårlig er som Edder i hans Ben.

Erdemli kadın kocasının tacıdır, Edepsiz kadınsa kocasını yer bitirir.

Retfærdiges Tanker er Ret, gudløses Opspind er Svig.

Doğruların tasarıları adil, Kötülerin öğütleri aldatıcıdır.

Gudløses Ord er på Lur efter Blod, retsindiges Mund skal bringe dem Frelse.

Kötülerin sözleri ölüm tuzağıdır, Doğruların konuşmasıysa onları kurtarır.

Gudløse styrtes og er ikke mer. retfærdiges Hus står fast.

Kötüler yıkılıp yok olur, Doğru kişinin evi ayakta kalır.

For sin Klogskab prises en Mand, til Spot bliver den, hvis Vid er vrangt.

Kişi sağduyusu oranında övülür, Çarpık düşünceliyse küçümsenir.

Hellere overses, når man holder Træl, end optræde stort, når man mangler Brød.

Köle sahibi olup aşağılanan Büyüklük taslayıp ekmeğe muhtaç olandan yeğdir.

Den retfærdige føler med sit Kvæg, gudløses Hjerte er grumt.

Doğru kişi hayvanıyla ilgilenir, Ama kötünün sevecenliği bile zalimcedir.

Den mættes med Brød, som dyrker sin Jord, uden Vid er den, der jager efter Tomhed.

Toprağını işleyenin ekmeği bol olur, Hayal peşinde koşansa sağduyudan yoksundur.

De ondes Fæstning jævnes med Jorden, de retfærdiges Rod bolder Stand.

Kötü kişi kötülerin ganimetini ister, Ama doğru kişilerin kökü ürün verir.

I Læbernes Brøde hildes den onde, den retfærdige undslipper Nøden.

Kötü kişinin günahlı sözleri kendisi için tuzaktır, Ama doğru kişi sıkıntıyı atlatır.

Af sin Munds Frugt mættes en Mand med godt, et Menneske får, som hans Hænder har øvet.

İnsan ağzının ürünüyle iyiliğe doyar, Elinin emeğine göre de karşılığını alır.

Dårens Færd behager ham selv, den vise hører på Råd.

Ahmağın yolu kendi gözünde doğrudur, Bilge kişiyse öğüde kulak verir.

En Dåre giver straks sin Krænkelse Luft, den kloge spottes og lader som intet.

Ahmak sinirlendiğini hemen belli eder, Ama ihtiyatlı olan aşağılanmaya aldırmaz.

Den sanddru fremfører, hvad der er ret, det falske Vidne kommer med Svig.

Dürüst tanık doğruyu söyler, Yalancı tanıksa hile solur.

Mangens Snak er som Sværdhug, de vises Tunge læger.

Düşünmeden söylenen sözler kılıç gibi keser, Bilgelerin diliyse şifa verir.

Sanddru Læbe består for evigt, Løgnetunge et Øjeblik.

Gerçek sözler sonsuza dek kalıcıdır, Oysa yalanın ömrü bir anlıktır.

De, som smeder ondt, har Svig i Hjertet; de, der stifter Fred, har Glæde.

Kötülük tasarlayanın yüreği hileci, Barışı öğütleyenin yüreğiyse sevinçlidir.

Den retfærdige times der intet ondt, - gudløse oplever Vanheld på Vanheld.

Doğru kişiye hiç zarar gelmez, Kötünün başıysa beladan kurtulmaz.

Løgnelæber er HERREN en Gru, de ærlige har hans Velbebag.

RAB yalancı dudaklardan iğrenir, Ama gerçeğe uyanlardan hoşnut kalır.

Den kloge dølger sin Kundskab, Tåbers Hjerte udråber Dårskab.

İhtiyatlı kişi bilgisini kendine saklar, Oysa akılsızın yüreği ahmaklığını ilan eder.

De flittiges Hånd skal råde, den lade tvinges til Hoveriarbejde.

Çalışkanların eli egemenlik sürer, Tembellikse köleliğe götürür.

Hjertesorg bøjer til Jorden, et venligt Ord gør glad.

Kaygılı yürek insanı çökertir, Ama güzel söz sevindirir.

Den retfærdige vælger sin Græsgang, gudløses Vej vildleder dem selv.

Doğru kişi arkadaşına da yol gösterir, Kötünün tuttuğu yolsa kendini saptırır.

Ladhed opskræmmer intet Vildt, men kosteligt Gods får den flittige tildelt.

Tembel kişi işini bitirmez, Oysa çalışkan değerli bir servet kazanır.

På Retfærds Sti er der Liv, til Døden fører den onde Vej.

Doğru yol yaşam kaynağıdır, Bu yol ölümsüzlüğe götürür.