Proverbs 5

Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,

Anak ko, pakinggan mo ang aking karunungan; ikiling mo ang iyong pakinig sa aking unawa:

at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.

Upang makapagingat ka ng kabaitan, at upang ang iyong mga labi ay makapagingat ng kaalaman.

Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;

Sapagka't ang mga labi ng masamang babae ay tumutulo ng pulot, at ang kaniyang bibig ay madulas kay sa langis:

men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;

Nguni't ang kaniyang huling wakas ay mapait kay sa ahenho, matalas na parang tabak na may talim sa magkabila.

hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed;

Ang kaniyang mga paa ay nagsisibaba sa kamatayan; ang kaniyang mga hakbang ay nagsisihawak sa Sheol;

hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.

Na anopa't hindi niya nasusumpungan ang kapanatagan ng landas ng buhay; ang kaniyang mga lakad ay hindi panatag, at hindi niya nalalaman.

Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!

Ngayon nga, mga anak ko, dinggin ninyo ako, at huwag kayong magsihiwalay sa mga salita ng aking bibig.

Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,

Ilayo mo ang iyong lakad sa kaniya, at huwag kang lumapit sa pintuan ng kaniyang bahay:

at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.

Baka mo ibigay ang iyong karangalan sa iba, at ang iyong mga taon sa mga mabagsik:

at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,

Baka ang mga di kilalang babae ay mapuno ng iyong kalakasan; at ang iyong mga pinagpagalan ay mapasa bahay ng kaapid;

så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,

At ikaw ay manangis sa iyong huling wakas, pagka ang iyong laman at ang iyong katawan ay natunaw,

og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,

At iyong sabihin, bakit ko kinayamutan ang turo, at hinamak ng aking puso ang saway:

så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!

Ni hindi ko man sinunod ang tinig ng aking mga tagapagturo, O ikiling ko man ang aking pakinig sa kanila na mga nagturo sa akin!

Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"

Ako'y malapit sa lahat ng kasamaan sa gitna ng kapisanan at ng kapulungan.

Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;

Uminom ka ng tubig sa iyong sariling tipunan ng tubig, at sa nagsisiagos na tubig sa iyong sariling balon.

lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!

Mananabog ba ang iyong mga bukal sa kaluwangan, at mga agos ng tubig sa mga lansangan?

Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!

Maging iyong magisa, at huwag sa di kilala na kasama mo.

Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,

Pagpalain ang iyong bukal; at magalak ka sa asawa ng iyong kabataan.

den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!

Gaya ng maibiging usa at ng masayang usang babae, bigyan kang katiwasayan ng kaniyang dibdib sa buong panahon; at laging malugod ka sa kaniyang pagibig.

Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?

Sapagka't bakit ka malulugod, anak ko, sa ibang babae, at yayakap sa sinapupunan ng di kilala?

Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;

Sapagka't ang mga lakad ng tao ay nasa harap ng mga mata ng Panginoon, at kaniyang pinapatag ang lahat niyang mga landas.

den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;

Ang sarili niyang mga kasamaan ay kukuha sa masama. At siya'y matatalian ng mga panali ng kaniyang kasalanan.

han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.

Siya'y mamamatay sa kakulangan ng turo; at sa kadahilanan ng kaniyang pagkaulol ay maliligaw siya.