Proverbs 29

Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.

Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.

Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.

Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.

Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.

Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.

Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.

I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.

Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.

Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.

Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.

Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.

De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.

En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.

En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.

Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.

Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.

En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.

Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.

Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.

Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.

Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.

Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.

Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.

Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.

Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.

Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.

Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.

Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.

Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.

Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.

Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.

Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.