Proverbs 5

Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed;

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.