Proverbs 7

Čuvaj, sine, riječi moje i pohrani moje zapovijedi kod sebe.

Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.

Čuvaj moje zapovijedi, i bit ćeš živ, i nauk moj kao zjenicu oka svoga.

Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.

Priveži ih sebi na prste, upiši ih na ploči srca svoga;

Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.

reci mudrosti: "Moja si sestra" i razboritost nazovi "sestričnom",

Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου

da te čuva od žene preljubnice, od tuđinke koja laskavo govori.

δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.

Kad bijah jednom na prozoru svoje kuće i gledah van kroz rešetku,

Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου

vidjeh među lakovjernima, opazih među momcima nerazumna mladića:

και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων

prolazio je ulicom kraj njezina ugla i koracao putem k njezinoj kući

οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,

u sumraku između dana i večeri kad se hvata noćna tmina;

εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω

i gle, susrete ga žena, bludno odjevena i s prijevarom u srcu.

και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,

Jogunasta bijaše i razuzdana, noge joj se nisu mogle u kući zadržati;

φλυαρος και αναιδης οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης

bila je čas na ulici, čas na trgovima i vrebala kod svakog ugla;

τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.

i uhvati ga i poljubi i reče mu bezobrazna lica:

Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,

"Bila sam dužna žrtvu pričesnicu, i danas izvrših svoj zavjet;

Εχω θυσιας ειρηνικας σημερον απεδωκα τας ευχας μου

zato sam ti izašla u susret, da te tražim, i nađoh te.

δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα

Svoju sam postelju nastrla sagovima, vezenim pokrivačima misirskim;

εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου

svoj sam krevet namirisala smirnom, alojem i cimetom.

εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον

Hajde da se opijamo nasladom do jutra i da se radujemo užicima ljubavi.

ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης ας εντρυφησωμεν εις ερωτας

Jer muža mi nema kod kuće: otišao je na dalek put;

διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν

uzeo je sa sobom novčani tobolac; a vratit će se kući tek o uštapu."

ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.

Tako ga zavede svojim vičnim nagovorom, odvuče ga svojim glatkim usnama.

Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.

I ludo on pođe za njom, kao što vol ide na klaonicu i kao što jelen zapleten u mrežu čeka

Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,

dok mu strijela ne probije jetra, i kao ptica što ulijeće u zamku, i ne znajući da će ga to života stajati.

εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.

Zato me, sine moj, poslušaj i čuj riječi mojih usta.

Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.

Nek' ti srce ne zastranjuje na njezine putove i ne lutaj po njezinim stazama.

Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.

Jer je mnoge smrtno ranila i oborila, i mnogo je onih što ih je pobila.

Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ αυτης.

U Podzemlje vode putovi kroz njenu kuću, dolje u odaje smrti.

Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.