Proverbs 5

Sine moj, čuj moju mudrost, prigni uho mojoj razboritosti

Υιε μου, προσεχε εις την σοφιαν μου, κλινον το ωτιον σου εις την συνεσιν μου

da sačuvaš oprez, da ti usne zadrže znanje.

δια να τηρης φρονησιν και τα χειλη σου να φυλαττωσι γνωσιν.

Jer s usana žene preljubnice kaplje med i nepce joj je glađe od ulja,

Διοτι τα χειλη της αλλοτριας γυναικος σταζουσιν ως κηρηθρα μελιτος, και ο ουρανισκος αυτης ειναι μαλακωτερος ελαιου

ali je ona naposljetku gorka kao pelin, oštra kao dvosjekli mač.

το τελος ομως αυτης ειναι πικρον ως αψινθιον, οξυ ως μαχαιρα διστομος.

Njene noge silaze k smrti, a koraci vode u Podzemlje.

Οι ποδες αυτης καταβαινουσιν εις θανατον τα βηματα αυτης καταντωσιν εις τον αδην.

Ona ne pazi na put života, ne mari što su joj staze kolebljive.

δια να μη γνωρισης την οδον της ζωης, αι πορειαι αυτης ειναι αστατοι και ουχι ευδιαγνωστοι.

Zato me sada poslušaj, sine, i ne odstupaj od riječi mojih usta.

Ακουσατε μου λοιπον τωρα, τεκνα, και μη αποστραφητε τους λογους του στοματος μου.

Neka je put tvoj daleko od nje i ne približuj se vratima njezine kuće,

Απομακρυνον την οδον σου απ αυτης, και μη πλησιασης εις την θυραν του οικου αυτης,

da drugima ne bi dao svoju slavu i okrutnima svoje godine;

δια να μη δωσης την τιμην σου εις αλλους και τα ετη σου εις τους ανελεημονας

da se ne bi tuđinci nasitili tvoga dobra i da tvoja zaslužba ne ode u tuđu kuću;

δια να μη χορτασθωσι ξενοι απο της περιουσιας σου και οι κοποι σου ελθωσιν εις οικον αλλοτριου,

da ne ridaš na koncu kad ti nestane tijela i puti

και συ στεναζης εις τα εσχατα σου, οταν η σαρξ σου και το σωμα σου καταναλωθωσι,

i da ne kažeš: "Oh, kako sam mrzio pouku i kako mi je srce preziralo ukor!

και λεγης, Πως εμισησα την παιδειαν, και η καρδια μου κατεφρονησε τους ελεγχους,

I ne slušah glasa svojih učitelja, niti priklonih uho onima što me poučavahu.

και δεν υπηκουσα εις την φωνην των διδασκοντων με, ουδε εκλινα το ωτιον μου εις τους νουθετουντας με.

I umalo ne zapadoh u svako zlo, usred zbora i zajednice!"

Παρ ολιγον επεσον εις παν κακον, εν μεσω της συναξεως και της συναγωγης.

Pij vodu iz svoje nakapnice i onu što teče iz tvoga studenca.

Πινε υδατα εκ της δεξαμενης σου και πηγαζοντα εκ του φρεατος σου

Moraju li se tvoji izvori razlijevati i tvoji potoci teći ulicama?

Ας εκχεωνται εξω αι πηγαι σου, και τα ρυακια των υδατων σου εις τας πλατειας

Nego neka oni budu samo tvoji, a ne i tuđinaca koji su uza te.

σου μονου ας ηναι αυτα, και ουχι ξενων μετα σου

Neka je blagoslovljen izvor tvoj i raduj se sa ženom svoje mladosti:

η πηγη σου ας ηναι ευλογημενη και ευφραινου μετα της γυναικος της νεοτητος σου.

neka ti je kao mila košuta i ljupka gazela, neka te grudi njene opajaju u svako doba, njezina ljubav zatravljuje bez prestanka!

Ας ηναι εις σε ως ελαφος ερασμια και δορκας κεχαριτωμενη ας σε ποτιζωσιν οι μαστοι αυτης εν παντι καιρω ευφραινου παντοτε εις την αγαπην αυτης.

TÓa zašto bi se, sine moj, zanosio preljubnicom i grlio tuđinki njedra?

Και δια τι, υιε μου, θελεις θελγεσθαι υπο ξενης και θελεις εναγκαλιζεσθαι κολπον αλλοτριας;

Jer pred Jahvinim su očima čovjekovi putovi i on motri sve njegove staze.

Διοτι του ανθρωπου αι οδοι ειναι ενωπιον των οφθαλμων του Κυριου, και σταθμιζει πασας τας πορειας αυτου.

Opakoga će uhvatiti njegova zloća i sapet će ga užad njegovih grijeha.

Αι ιδιαι αυτου ανομιαι θελουσι συλλαβει τον ασεβη, και με τα σχοινια της αμαρτιας αυτου θελει σφιγγεσθαι.

Umrijet će jer nema pouke, propast će zbog svoje goleme gluposti.

Ουτος θελει αποθανει απαιδευτος και εκ του πληθους της αφροσυνης αυτου θελει περιπλανασθαι.