Job 29

addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit

ایّوب به کلام خود ادامه داده گفت:

quis mihi tribuat ut sim iuxta menses pristinos secundum dies quibus Deus custodiebat me

ای کاش دوران سابق و آن روزهایی که خدا مراقب و مواظب من بود، دوباره می‌آمد.

quando splendebat lucerna eius super caput meum et ad lumen eius ambulabam in tenebris

در آن روزها نور او بر من می‌تابید و راه تاریک مرا روشن می‌کرد.

sicut fui in diebus adulescentiae meae quando secreto Deus erat in tabernaculo meo

آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.

quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei

خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم دور من جمع بودند.

quando lavabam pedes meos butyro et petra fundebat mihi rivos olei

پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌‌ها برای من روغن زیتون جاری می‌شد.

quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabant cathedram mihi

وقتی به دروازهٔ شهر می‌رفتم و بر کرسی خود می‌نشستم،

videbant me iuvenes et abscondebantur et senes adsurgentes stabant

جوانان برای من راه باز می‌کردند و ریش‌سفیدان به احترام من برمی‌خاستند.

principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo

رهبران شهر از حرف زدن باز می‌ایستادند و سکوت می‌کردند.

vocem suam cohibebant duces et lingua eorum gutturi suo adherebat

حتّی شخصیّت‌های مهم با دیدن من ساکت می‌شدند.

auris audiens beatificabat me et oculus videns testimonium reddebat mihi

هرکسی که مرا می‌دید و سخنان مرا می‌شنید، مرا ستایش می‌نمود.

quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum cui non esset adiutor

زیرا من به داد مردم فقیر می‌رسیدم و به یتیمانِ بی‌کس کمک می‌کردم.

benedictio perituri super me veniebat et cor viduae consolatus sum

کسانی‌که در حال مرگ بودند، برایم دعا می‌کردند و با کار نیک، دل بیوه زنان را شاد می‌ساختم.

iustitia indutus sum et vestivit me sicut vestimento et diademate iudicio meo

کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می‌دادم.

oculus fui caeco et pes claudo

برای کورها چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.

pater eram pauperum et causam quam nesciebam diligentissime investigabam

از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می‌کردم و از حق غریبان دفاع می‌نمودم.

conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam

دندانهای نیش ظالمان را می‌شکستم و شکار را از دهنشان می‌گرفتم.

dicebamque in nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies

آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی، به آسودگی در خانهٔ خود بمیرم.

radix mea aperta est secus aquas et ros morabitur in messione mea

مثل درختی بودم که ریشه‌اش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش با شبنم شاداب می‌شدند.

gloria mea semper innovabitur et arcus meus in manu mea instaurabitur

همه از من تمجید می‌کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.

qui me audiebant expectabant sententiam et intenti tacebant ad consilium meum

همه به سخنان من گوش می‌دادند و از پندهای من استفاده می‌کردند.

verbis meis addere nihil audebant et super illos stillabat eloquium meum

وقتی من سخنانم را تمام می‌کردم، کسی حرفی نمی‌زد. کلام من مانند قطرات شبنم بر آنها می‌چکید.

expectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum

آنها همچون دهقانی که چشم به راه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می‌بودند.

si quando ridebam ad eos non credebant et lux vultus mei non cadebat in terram

وقتی دلسرد می‌شدند، با یک تبسم آنها را دلگرم می‌ساختم و با روی خوش، آنها را تشویق می‌نمودم.

si voluissem ire ad eos sedebam primus cumque sederem quasi rex circumstante exercitu eram tamen maerentium consolator

در میان آنها، مانند پادشاه حکومت می‌کردم و در هنگام غم، آنها را تسلّی می‌دادم.