Job 29

addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

quis mihi tribuat ut sim iuxta menses pristinos secundum dies quibus Deus custodiebat me

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

quando splendebat lucerna eius super caput meum et ad lumen eius ambulabam in tenebris

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

sicut fui in diebus adulescentiae meae quando secreto Deus erat in tabernaculo meo

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

quando lavabam pedes meos butyro et petra fundebat mihi rivos olei

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabant cathedram mihi

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

videbant me iuvenes et abscondebantur et senes adsurgentes stabant

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

vocem suam cohibebant duces et lingua eorum gutturi suo adherebat

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

auris audiens beatificabat me et oculus videns testimonium reddebat mihi

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum cui non esset adiutor

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

benedictio perituri super me veniebat et cor viduae consolatus sum

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

iustitia indutus sum et vestivit me sicut vestimento et diademate iudicio meo

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

oculus fui caeco et pes claudo

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

pater eram pauperum et causam quam nesciebam diligentissime investigabam

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

dicebamque in nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

radix mea aperta est secus aquas et ros morabitur in messione mea

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

gloria mea semper innovabitur et arcus meus in manu mea instaurabitur

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

qui me audiebant expectabant sententiam et intenti tacebant ad consilium meum

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

verbis meis addere nihil audebant et super illos stillabat eloquium meum

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

expectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

si quando ridebam ad eos non credebant et lux vultus mei non cadebat in terram

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

si voluissem ire ad eos sedebam primus cumque sederem quasi rex circumstante exercitu eram tamen maerentium consolator

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.