Proverbs 7

Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.

My son, keep my words, and lay up my commandments with thee.

Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.

Keep my commandments, and live; and my law as the apple of thine eye.

Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.

Bind them upon thy fingers, write them upon the table of thine heart.

Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου

Say unto wisdom, Thou art my sister; and call understanding thy kinswoman:

δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.

That they may keep thee from the strange woman, from the stranger which flattereth with her words.

Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου

For at the window of my house I looked through my casement,

και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων

And beheld among the simple ones, I discerned among the youths, a young man void of understanding,

οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,

Passing through the street near her corner; and he went the way to her house,

εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω

In the twilight, in the evening, in the black and dark night:

και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,

And, behold, there met him a woman with the attire of an harlot, and subtil of heart.

φλυαρος και αναιδης οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης

(She is loud and stubborn; her feet abide not in her house:

τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.

Now is she without, now in the streets, and lieth in wait at every corner.)

Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,

So she caught him, and kissed him, and with an impudent face said unto him,

Εχω θυσιας ειρηνικας σημερον απεδωκα τας ευχας μου

I have peace offerings with me; this day have I payed my vows.

δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα

Therefore came I forth to meet thee, diligently to seek thy face, and I have found thee.

εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου

I have decked my bed with coverings of tapestry, with carved works, with fine linen of Egypt.

εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον

I have perfumed my bed with myrrh, aloes, and cinnamon.

ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης ας εντρυφησωμεν εις ερωτας

Come, let us take our fill of love until the morning: let us solace ourselves with loves.

διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν

For the goodman is not at home, he is gone a long journey:

ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.

He hath taken a bag of money with him, and will come home at the day appointed.

Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.

With her much fair speech she caused him to yield, with the flattering of her lips she forced him.

Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,

He goeth after her straightway, as an ox goeth to the slaughter, or as a fool to the correction of the stocks;

εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.

Till a dart strike through his liver; as a bird hasteth to the snare, and knoweth not that it is for his life.

Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.

Hearken unto me now therefore, O ye children, and attend to the words of my mouth.

Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.

Let not thine heart decline to her ways, go not astray in her paths.

Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ αυτης.

For she hath cast down many wounded: yea, many strong men have been slain by her.

Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.

Her house is the way to hell, going down to the chambers of death.