Job 13

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

Iată, ochiul meu a văzut toate acestea, urechea mea a auzit şi a luat seama.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

Ce ştiţi voi, ştiu şi eu, nu sînt mai pe jos decît voi.

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten’le konuşmak, Davamı Tanrı’yla tartışmak istiyorum.

Dar vreau să vorbesc acum Celui Atotputernic, vreau să-mi apăr pricina înaintea lui Dumnezeu.

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

Căci voi sînteţi nişte făuritori de minciuni, sînteţi cu toţii nişte doftori de nimic.

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

O, de aţi fi tăcut, ce înţelepciune aţi fi arătat!

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

Acum, ascultaţi, vă rog, apărarea mea, şi luaţi aminte la răspunsul buzelor mele!

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O’nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

Vreţi să vorbiţi lucruri nedrepte din dragoste pentru Dumnezeu? Şi să spuneţi minciuni, ca să -L apăraţi?

O’nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı’nın davasını mı savunacaksınız?

Vreţi să ţineţi cu El şi să faceţi pe apărătorii lui Dumnezeu?

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O’nu da mı aldatacaksınız?

Dacă vă va cerceta El, va găsi bine oare? Sau vreţi să -L înşelaţi cum înşelaţi pe un om?

Gizlice O’nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

Nu, nu; ci El vă va osîndi, dacă în ascuns nu lucraţi decît părtinindu -L pe El.

O’nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

Nu vă înfricoşează măreţia Lui? Şi nu cade groaza Lui peste voi?

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

Părerile voastre sînt păreri de cenuşă, întăriturile voastre sînt întărituri de lut.

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

Tăceţi, lăsaţi-mă, vreau să vorbesc! Întîmplă-mi-se ce mi s'ar întîmpla.

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

Îmi voi lua carnea în dinţi, şi îmi voi pune viaţa în joc.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

Da, mă va ucide: n'am nimic de nădăjduit; dar îmi voi apăra purtarea în faţa Lui.

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O’nun karşısına çıkamaz.

Chiar şi lucrul acesta poate sluji la scăparea mea, căci un nelegiuit nu îndrăzneşte să vină înaintea Lui.

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

Ascultaţi, ascultaţi cuvintele mele, luaţi aminte la cele ce voi spune.

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

Iată-mă sînt gata să-mi apăr pricina, căci ştiu că am dreptate.

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

Are cineva ceva de spus împotriva mea? Atunci tac, şi vreau să mor.

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

Numai două lucruri fă-mi, şi nu mă voi ascunde de Faţa Ta:

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

Trage-Ţi mîna de pe mine, şi nu mă mai turbura cu groaza Ta.

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

Apoi cheamă-mă şi-Ţi voi răspunde; sau lasă-mă să vorbesc eu, şi răspunde-mi Tu!

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

Cîte fărădelegi şi păcate am făcut? Arată-mi călcările de lege şi păcatele mele.

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

Pentru ce Îţi ascunzi Faţa, şi mă iei drept vrăjmaş?

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

Vrei să loveşti o frunză suflată de vînt? Vrei să urmăreşti un pai uscat?

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

Pentruce să mă loveşti cu suferinţe amare, şi să mă pedepseşti pentru greşeli din tinereţă?

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

Pentru ce să-mi pui picioarele în butuci, să-mi pîndeşti toate mişcările, să pui hotar paşilor mei,

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.

cînd trupul meu cade în putrezire ca o haină mîncată de molii?