Job 13

“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.

Eis que os meus olhos viram tudo isto, e os meus ouvidos o ouviram e entenderam.

Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.

O que vós sabeis também eu o sei; não vos sou inferior.

Ama ben Her Şeye Gücü Yeten’le konuşmak, Davamı Tanrı’yla tartışmak istiyorum.

Mas eu falarei ao Todo-Poderoso, e quero defender-me perante Deus.

Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

Vós, porém, sois forjadores de mentiras, e vós todos, médicos que não valem nada.

Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.

Oxalá vos calásseis de todo, pois assim passaríeis por sábios.

Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.

Ouvi agora a minha defesa, e escutai os argumentos dos meus lábios.

Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O’nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

Falareis falsamente por Deus, e por ele proferireis mentiras?

O’nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı’nın davasını mı savunacaksınız?

Fareis aceitação da sua pessoa? Contendereis a favor de Deus?

Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O’nu da mı aldatacaksınız?

Ser-vos-ia bom, se ele vos esquadrinhasse? Ou zombareis dele, como quem zomba de um homem?

Gizlice O’nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.

Certamente vos repreenderá, se em oculto vos deixardes levar de respeitos humanos.

O’nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?

Não vos amedrontará a sua majestade? E não cairá sobre vós o seu terror?

Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

As vossas máximas são provérbios de cinza; as vossas defesas são torres de barro.

“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.

Calai-vos perante mim, para que eu fale, e venha sobre mim o que vier.

Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.

Tomarei a minha carne entre os meus dentes, e porei a minha vida na minha mão.

Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.

Ainda que ele me mate, eu nele confiarei; contudo defenderei os meus caminhos diante dele.

Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O’nun karşısına çıkamaz.

Também isso será a minha salvação, pois o ímpio não virá perante ele.

Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

Ouvi atentamente as minhas palavras, e chegue aos vossos ouvidos a minha declaração.

İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.

Eis que já pus em ordem a minha causa, e sei que serei achado justo:

Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

Quem é o que contenderá comigo? Pois então me calaria e renderia o espírito.

“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

Concede-me somente duas coisas; então não me esconderei do teu rosto:

Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

desvia a tua mão rara longe de mim, e não me amedronte o teu terror.

Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

Então chama tu, e eu responderei; ou eu falarei, e me responde tu.

Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.

Quantas iniquidades e pecados tenho eu? Faze-me saber a minha transgressão e o meu pecado.

Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?

Por que escondes o teu rosto, e me tens por teu inimigo?

Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?

Acossarás uma folha arrebatada pelo vento? E perseguirás o restolho seco?

Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

Pois escreves contra mim coisas amargas, e me fazes herdar os erros da minha mocidade;

Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.

também pões no tronco os meus pés, e observas todos os meus caminhos, e marcas um termo ao redor dos meus pés,

“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.

apesar de eu ser como uma coisa podre que se consome, e como um vestido, ao qual rói a traça.