Job 9

Eyüp şöyle yanıtladı:

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı’nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

Biri O’nunla tartışmak istese, Binde bir bile O’na yanıt veremez.

چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

O’nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O’na direndi de ayakta kaldı?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.

بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.

اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

O’dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

[] Büyük Ayı’yı, Oryon’u, Ülker’i, Güney takımyıldızlarını yaratan O’dur.

دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O’dur.

عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

İşte, yanımdan geçer, O’nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.

از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

Evet, O avını kaparsa, kim O’nu durdurabilir? Kim O’na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?

هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav’ın yardımcıları bile O’nun ayağına kapanır.

خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

“Nerde kaldı ki, ben O’na yanıt vereyim, O’nunla tartışmak için söz bulayım?

پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

Haklı olsam da O’na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

O’nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.

مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O’nu mahkemeye çağırabilir?

با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.

گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’

خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O’dur. O değilse, kimdir?

اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.

زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.

سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,

اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?

پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.

تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

O benim gibi bir insan değil ki, O’na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.

تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!

کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.

اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

O zaman konuşur, O’ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.

آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.