Job 8

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

ایّوب، تا به کی این حرفها را می‌زنی؟ سخنان تو مثل باد هواست.

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

ایّوب، تا به کی این حرفها را می‌زنی؟ سخنان تو مثل باد هواست.

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

خدا هرگز بی‌عدالتی نمی‌کند. خدای قادر مطلق، همیشه راست و با انصاف است.

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

فرزندانت در برابر خدا گناه کردند و خدا آنها را طبق کارهایشان جزا داد.

Ama sen gayretle Tanrı’yı arar, Her Şeye Gücü Yeten’e yalvarırsan,

اگر تو طالب خدای قادر مطلق باشی و با دعا و زاری به نزد او بازگردی،

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

و اگر در پاکی و درستکاری زندگی کنی، آن وقت خدا به یقین به کمک تو می‌شتابد و به عنوان پاداش، خانواده‌ات را به تو بر می‌گرداند

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

و بیشتر از آنچه که در ابتدا داشتی، به تو می‌دهد.

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

از بزرگان و موی سپیدان بپرس و از تجربهٔ آنها بیاموز.

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

زیرا ما مدّت کوتاهی زندگی کرده‌ایم، معلومات ما بسیار کم است و عمر ما بر زمین همچون سایه‌ای زودگذر است.

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

از حکمت گذشتگان تعلیم بگیر و سخنان حکیمانهٔ آنها را سرمشق خود قرار بده.

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

در جایی که آب نباشد، نی نمی‌روید و آن را در خارج از نیزار نمی‌توان یافت.

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

اگر آب خشک شود، حتّی پیش از آن که وقت بریدن آن برسد، پژمرده می‌گردد.

Tanrı’yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

عاقبتِ کسانی‌که خدا را ترک می‌کنند، همین‌گونه است و دیگر امیدی برایشان باقی نمی‌ماند.

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

این مردم به کسانی می‌مانند که به تار عنکبوت اعتماد می‌کنند.

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

اگر به آن تکیه کنند، می‌افتند و اگر از آن آویزان شوند، آنها را نگاه نمی‌دارد.

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

شخص شریر مثل علفی است که در زیر تابش آفتاب تازه می‌گردد و شاخه‌هایش در باغ پهن می‌شوند.

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

در بین سنگها ریشه می‌دواند و ریشه‌هایش به دور آنها محکم می‌پیچند.

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

امّا اگر از بیخ کنده شود، دیگر کسی به یاد نمی‌آورد که آن علف در آنجا بوده است.

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

بلی، سرنوشت مردم بی‌خدا هم به همین طریق است؛ و دیگران می‌آیند و جایشان را می‌گیرند.

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

خدا هرگز مردم درستکار را ترک نمی‌کند و به شریران کمک نمی‌نماید.

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

لبانت را از خنده پُر می‌سازد تا از خوشی فریاد بزنی.

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”

بدخواهانت را شرمنده و خانهٔ شریران را ویران می‌کند.