Psalms 104

RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,

Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,

Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,

hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;

Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,

du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;

[] Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.

Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!

Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.

Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;

Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.

Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.

Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.

For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,

Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.

for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;

Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.

du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.

Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.

Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;

Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.

de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;

Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.

over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.

Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.

Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;

Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,

du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden

Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.

og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.

RAB’bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.

HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,

Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.

hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.

Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.

Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.

Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.

Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;

Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.

du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;

Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı’dan yiyecek ister.

de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.

Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.

De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;

İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.

Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.

Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.

Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!

İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.

Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;

Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.

Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.

Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.

De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;

Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.

du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.

Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.

Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;

Ruhun’u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.

du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.

RAB’bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!

HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!

O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.

Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger

Ömrümce RAB’be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım’ı ilahilerle öveceğim.

Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.

Düşüncem O’na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!

Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.

Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! RAB’be övgüler sunun!

Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!