Job 21

Eyüp şöyle yanıtladı:

Så tog Job til Orde og svarede:

“Sözümü dikkatle dinleyin, Bana verdiğiniz avuntu bu olsun.

"Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!

Bırakın ben de konuşayım, Ben konuştuktan sonra alay edin.

Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo håne!

“Yakınmam insana mı karşı? Niçin sabırsızlanmayayım?

Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utålmodig?

Bana bakın da şaşın, Elinizi ağzınıza koyun.

Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Hånd på Mund!

Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor, Bedenimi titreme alıyor.

Jeg gruer, når jeg tænker derpå, mit Legeme gribes af Skælven:

Kötüler niçin yaşıyor, Yaşlandıkça güçleri artıyor?

De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?

Çocukları sapasağlam çevrelerinde, Soyları gözlerinin önünde.

Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;

Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak, Tanrı’nın sopası onlara dokunmuyor.

deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;

Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz, İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz.

ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;

Çocuklarını sürü gibi salıverirler, Yavruları oynaşır.

de slipper deres Drenge ud som Får, deres Børneflok boltrer sig ret;

Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler, Ney sesiyle eğlenirler.

de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;

Ömürlerini bolluk içinde geçirir, Esenlik içinde ölüler diyarına inerler.

de lever deres Dage i Lykke og synker med Fred i Dødsriget,

Tanrı’ya, ‘Bizden uzak dur!’ derler, ‘Yolunu öğrenmek istemiyoruz.

skønt de siger til Gud: "Gå fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!

Her Şeye Gücü Yeten kim ki, O’na kulluk edelim? Ne kazancımız olur O’na dua etsek?’

Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke på hos ham?"

Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil. Kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

Er ej deres Lykke i deres Hånd og gudløses Råd ham fjernt?

“Kaç kez kötülerin kandili söndü, Başlarına felaket geldi, Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi?

Når går de gudløses Lampe ud og når kommer Ulykken over dem? Når deler han Loddet ud i sin Vrede,

Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi, Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular?

så de bliver som Strå for Vinden, som Avner, Storm fører bort?

‘Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir’ diyorsunuz, Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu.

Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, så han mærker det,

Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler, Her Şeye Gücü Yeten’in gazabını içsinler.

lad ham selv få sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!

Çünkü sayılı ayları sona erince Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler?

Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, når hans Måneders Tal er udrundet?

“En yüksektekileri bile yargılayan Tanrı’ya Kim akıl öğretebilir?

Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?

Biri gücünün doruğunda ölür, Büsbütün rahat ve kaygısız.

En dør jo på Lykkens Tinde, helt tryg og så helt uden Sorger:

Bedeni iyi beslenmiş, İlikleri dolu.

hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;

Ötekiyse acı içinde ölür, İyilik nedir hiç tatmamıştır.

med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;

Toprakta birlikte yatarlar, Üzerlerini kurt kaplar.

de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!

“Bakın, düşüncelerinizi, Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum.

Se, jeg kender så vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,

‘Büyük adamın evi nerede?’ diyorsunuz, ‘Kötülerin çadırları nerede?’

når I siger: "Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?"

Yolculara hiç sormadınız mı? Anlattıklarına kulak asmadınız mı?

Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:

Felaket günü kötü insan esirgenir, Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir.

Den onde skånes på Ulykkens Dag og frelses på Vredens Dag.

Kim davranışını onun yüzüne vurur? Kim yaptığının karşılığını ona ödetir?

Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?

Mezarlığa taşınır, Kabri başında nöbet tutulur.

Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;

Vadi toprağı tatlı gelir ona, Herkes ardından gider, Önüsıra gidenlerse sayısızdır.

i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger så efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.

“Boş laflarla beni nasıl avutursunuz? Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır.”

Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar - kun Svig er tilbage!