Job 19

Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?

¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?

Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.

Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?

At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.

Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.

Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:

Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,

Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.

Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.

Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.

He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.

Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.

Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.

Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.

Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.

Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.

Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,

É hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.

Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.

Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.

Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.

Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.

Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.

Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.

Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.

Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.

Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.

Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.

Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.

Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:

Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.

Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,

Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.

Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.

Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,

Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.

Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?

¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?

Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!

¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡Quién diese que se escribieran en un libro!

Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!

¡Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!

Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:

Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:

At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:

Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;

Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.

Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;

Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.

Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.