Job 29

At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

Oh! que ne puis-je être comme aux mois du passé, Comme aux jours où Dieu me gardait,

Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

Quand sa lampe brillait sur ma tête, Et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!

Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

Que ne suis-je comme aux jours de ma vigueur, Où Dieu veillait en ami sur ma tente,

Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

Quand le Tout-Puissant était encore avec moi, Et que mes enfants m'entouraient;

Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

Quand mes pieds se baignaient dans la crème Et que le rocher répandait près de moi des ruisseaux d'huile!

Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

Si je sortais pour aller à la porte de la ville, Et si je me faisais préparer un siège dans la place,

Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

Les jeunes gens se retiraient à mon approche, Les vieillards se levaient et se tenaient debout.

Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

Les princes arrêtaient leurs discours, Et mettaient la main sur leur bouche;

Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

La voix des chefs se taisait, Et leur langue s'attachait à leur palais.

Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

L'oreille qui m'entendait me disait heureux, L'oeil qui me voyait me rendait témoignage;

Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, Et l'orphelin qui manquait d'appui.

Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

La bénédiction du malheureux venait sur moi; Je remplissais de joie le coeur de la veuve.

Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

Je me revêtais de la justice et je lui servais de vêtement, J'avais ma droiture pour manteau et pour turban.

Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

J'étais l'oeil de l'aveugle Et le pied du boiteux.

Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

J'étais le père des misérables, J'examinais la cause de l'inconnu;

At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

Je brisais la mâchoire de l'injuste, Et j'arrachais de ses dents la proie.

Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

Alors je disais: Je mourrai dans mon nid, Mes jours seront abondants comme le sable;

Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

L'eau pénétrera dans mes racines, La rosée passera la nuit sur mes branches;

Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

Ma gloire reverdira sans cesse, Et mon arc rajeunira dans ma main.

Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

On m'écoutait et l'on restait dans l'attente, On gardait le silence devant mes conseils.

Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

Après mes discours, nul ne répliquait, Et ma parole était pour tous une bienfaisante rosée;

At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

Ils comptaient sur moi comme sur la pluie, Ils ouvraient la bouche comme pour une pluie du printemps.

Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

Je leur souriais quand ils perdaient courage, Et l'on ne pouvait chasser la sérénité de mon front.

Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.

J'aimais à aller vers eux, et je m'asseyais à leur tête; J'étais comme un roi au milieu d'une troupe, Comme un consolateur auprès des affligés.