Job 30

Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

Но сега ми се подсмиват по-младите на дни от мен, чиито бащи аз бих отхвърлил на стадото си с кучетата да поставя.

Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

Наистина, за какво ми е силата на ръцете им, в които зрелостта загива?

Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

Те са измършавели от недоимък и глад и гризат корените на безводната земя, отпреди във пустош и опустошение,

Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

между храстите те късат слез и корени на хвойна им е хлябът.

Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

Те бяха изгонени от обществото и викаха по тях като крадец.

Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

Живееха в ужасни долини, в дупки на земята и скалите.

Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

Ревяха между храстите и се събираха под тръни.

Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

Синове на безумни и синове на безименни, те бяха изгонени с бич от земята.

At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

А сега аз им станах подигравателна песен, да, станах им за приказка.

Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

Те се отвращават от мен, държат се далеч от мен, не се свенят да плюят на лицето ми.

Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

Понеже Бог развързал е въжетата на шатрата и ме е унижил, и те са се разюздали пред мен.

Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

Отдясно ми надигат се изчадия, краката ми изблъскват и гибелните си пътеки против мен прокарват.

Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

Разбиват пътя ми, злощастието ми увеличават без помощник.

Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

Идват като през широк пролом, опустошително връхлитат.

Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

Ужаси насочват се към мен, достойнството ми гонят като вятър и благополучието ми премина като облак.

At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

И сега душата ми излива се във мен, постигнаха ме скръбни дни.

Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

Нощта пронизва костите ми в мен и болки ме разяждат, не престават.

Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

С голяма сила дрехата ми се изменя, стяга ме като яката на хитона ми.

Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

В калта ме е захвърлил и аз съм станал като прах и пепел.

Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

Викам към Теб, но не ми отговаряш, стоя, и ме забелязваш.

Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

Превърнал си се във жесток към мен, със силната Си ръка ме преследваш.

Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

Издигаш ме да яздя вятъра, в гърма на бурята ме разпиляваш —

Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

защото зная, че ще ме докараш до смъртта и до дома, определен за всички живи.

Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

Но в падането си човек не простира ли ръка и в бедствието си не вика ли?

Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

Аз не плаках ли за онзи, който беше в тежки дни, и душата ми не се ли наскърби за сиромаха?

Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

Добро очаквах — зло дойде; и чаках светлина, но дойде мрак.

Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

Врят вътрешностите ми, не почиват; постигнаха ме скръбни дни.

Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

Вървя скърбящ, без слънце; в събранието ставам, викам.

Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

На чакалите аз станах брат и на камилоптиците — другар.

Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

Кожата ми почерня на мен и костите ми изгарят от огън.

Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.

Арфата ми стана на ридание и флейтата ми — глас на оплаквачи.