Job 19

Därefter tog Job till orda och sade:

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

 Huru länge skolen I bedröva min själ  och krossa mig sönder med edra ord?

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

 Tio gånger haven I nu talat smädligt mot mig  och kränkt mig utan all försyn.

بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

 Om så är, att jag verkligen har farit vilse,  då är förvillelsen min egen sak.

اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

 Men viljen I ändå verkligen förhäva eder mot mig,  och påstån I att smäleken har drabbat mig med skäl,

شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

 så veten fastmer att Gud har gjort mig orätt  och att han har omsnärjt mig med sitt nät.

درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

 Se, jag klagar över våld, men får intet svar;  jag ropar, men får icke rätt.

حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

 Min väg har han iat, så att jag ej kommer fram,  och över mina stigar breder han mörker.

خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

 Min ära har han avklätt mig,  och från mitt huvud har han tagit bort kronan.

او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

 Från alla sidor bryter han ned mig, så att jag förgås;  han rycker upp mitt hopp, såsom vore det ett träd.

از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

 Sin vrede låter han brinna mot mig  och aktar mig såsom sina ovänners like.

آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

 Hans skaror draga samlade fram  och bereda sig väg till anfall mot mig;  de lägra sig runt omkring min hydda.

لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

 Långt bort ifrån mig har han drivit mina fränder;  mina bekanta äro idel främlingar mot mig.

او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

 Mina närmaste hava dragit sig undan,  och mina förtrogna hava förgätit mig.

خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

 Mitt husfolk och mina tjänstekvinnor akta mig såsom främling;  en främmande man har jag blivit i deras ögon.

و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

 Kallar jag på min tjänare, så svarar han icke;  ödmjukt måste jag bönfalla hos honom.

خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

 Min andedräkt är vidrig för min hustru,  jag väcker leda hos min moders barn.

زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

 Till och med de små barnen visa mig förakt;  så snart jag står upp, tala de ohöviskt emot mig.

حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

 Ja, en styggelse är jag för alla dem jag umgicks med;  de som voro mig kärast hava vänt sig emot mig.

دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

 Benen i min kropp tränga ut i hud och hull;  knappt tandköttet har jag fått behålla kvar.

از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

 Haven misskund, haven misskund med mig, I mina vänner,  då nu Guds hand så har hemsökt mig.

شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

 Varför skolen I förfölja mig, I såsom Gud,  och aldrig bliva mätta av mitt kött?

چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

 Ack att mina ord skreves upp,  ack att de bleve upptecknade i en bok,

ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

 ja, bleve med ett stift av järn och med bly  för evig tid inpräglade i klippan!

و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

 Dock, jag vet att min förlossare lever,  och att han till slut skall stå fram över stoftet.

امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

 Och sedan denna min sargade hud är borta,  skall jag fri ifrån mitt kött få skåda Gud.

یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

 Ja, honom skall jag få skåda, mig till hjälp,  för mina ögon skall jag se honom, ej såsom en främling;  därefter trånar jag i mitt innersta.

او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

 Men när I tänken: »huru skola vi icke ansätta honom!»  -- såsom vore skulden att finna hos mig --

وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید.

 då mån I taga eder till vara för svärdet,  ty vreden hör till de synder som straffas med svärd;  så mån I då besinna att en dom skall komma.

پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.