Psalms 104

BENDICE, alma mía, á JEHOVÁ. JEHOVÁ, Dios mío, mucho te has engrandecido; Haste vestido de gloria y de magnificencia.

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

El que se cubre de luz como de vestidura, Que extiende los cielos como una cortina;

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Que establece sus aposentos entre las aguas; El que pone las nubes por su carroza, El que anda sobre las alas del viento;

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

El que hace á sus ángeles espíritus, Sus ministros al fuego flameante.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Él fundó la tierra sobre sus basas; No será jamás removida.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Con el abismo, como con vestido, la cubriste; Sobre los montes estaban las aguas.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Á tu reprensión huyeron; Al sonido de tu trueno se apresuraron;

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Subieron los montes, descendieron los valles, Al lugar que tú les fundaste.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Pusísteles término, el cual no traspasarán; Ni volverán á cubrir la tierra.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; Van entre los montes.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Abrevan á todas las bestias del campo: Quebrantan su sed los asnos montaraces.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; Entre las ramas dan voces.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

El que riega los montes desde sus aposentos: Del fruto de sus obras se sacia la tierra.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

El que hace producir el heno para las bestias, Y la hierba para el servicio del hombre; Sacando el pan de la tierra.

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Y el vino que alegra el corazón del hombre, Y el aceite que hace lucir el rostro, Y el pan que sustenta el corazón del hombre.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Llénanse de jugo los árboles de JEHOVÁ, Los cedros del Líbano que él plantó.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Allí anidan las aves; En las hayas hace su casa la cigüeña.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Los montes altos para las cabras monteses; Las peñas, madrigueras para los conejos.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Hizo la luna para los tiempos: El sol conoce su ocaso.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Pone las tinieblas, y es la noche: En ella corretean todas las bestias de la selva.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Los leoncillos braman á la presa, Y para buscar de Dios su comida.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Sale el sol, recógense, Y échanse en sus cuevas.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Sale el hombre á su hacienda, Y á su labranza hasta la tarde.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

¡Cuán muchas son tus obras, oh JEHOVÁ! Hiciste todas ellas con sabiduría: La tierra está llena de tus beneficios.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Asimismo esta gran mar y ancha de términos: En ella pescados sin número, Animales pequeños y grandes.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Allí andan navíos; Allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Todos ellos esperan en ti, Para que les des su comida á su tiempo.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Les das, recogen; Abres tu mano, hártanse de bien.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Escondes tu rostro, túrbanse: Les quitas el espíritu, dejan de ser, Y tórnanse en su polvo.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Envías tu espíritu, críanse: Y renuevas la haz de la tierra.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Sea la gloria de JEHOVÁ para siempre; Alégrese JEHOVÁ en sus obras;

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

El cual mira á la tierra, y ella tiembla; Toca los montes, y humean.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Á JEHOVÁ cantaré en mi vida: Á mi Dios salmearé mientras viviere.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Serme ha suave hablar de él: Yo me alegraré en JEHOVÁ.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Sean consumidos de la tierra los pecadores, Y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á JEHOVÁ. Aleluya.

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!