Proverbs 5

HIJO mío, está atento á mi sabiduría, Y á mi inteligencia inclina tu oído;

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

Para que guardes consejo, Y tus labios conserven la ciencia.

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

Porque los labios de la extraña destilan miel, Y su paladar es más blando que el aceite;

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

Mas su fin es amargo como el ajenjo, Agudo como cuchillo de dos filos.

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

Sus pies descienden á la muerte; Sus pasos sustentan el sepulcro:

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

Sus caminos son instables; no los conocerás, Si no considerares el camino de vida.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Ahora pues, hijos, oídme, Y no os apartéis de las razones de mi boca.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

Aleja de ella tu camino, Y no te acerques á la puerta de su casa;

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

Porque no des á los extraños tu honor, Y tus años á cruel;

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

Porque no se harten los extraños de tu fuerza, Y tus trabajos estén en casa del extraño;

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

Y gimas en tus postrimerías, Cuando se consumiere tu carne y tu cuerpo,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

Y digas: ¡Cómo aborrecí el consejo, Y mi corazón menospreció la reprensión;

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

Y no oí la voz de los que me adoctrinaban, Y á los que me enseñaban no incliné mi oído!

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

Casi en todo mal he estado, En medio de la sociedad y de la congregación.

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Bebe el agua de tu cisterna, Y los raudales de tu pozo.

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Derrámense por de fuera tus fuentes, En las plazas los ríos de aguas.

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

Sean para ti solo, Y no para los extraños contigo.

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Sea bendito tu manantial; Y alégrate con la mujer de tu mocedad.

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Como cierva amada y graciosa corza, Sus pechos te satisfagan en todo tiempo; Y en su amor recréate siempre.

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

¿Y por qué, hijo mío, andarás ciego con la ajena, Y abrazarás el seno de la extraña?

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

Pues que los caminos del hombre están ante los ojos de JEHOVÁ, Y él considera todas sus veredas.

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Prenderán al impío sus propias iniquidades, Y detenido será con las cuerdas de su pecado.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

Él morirá por falta de corrección; Y errará por la grandeza de su locura.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.