Job 13

HE AQUÍ que todas estas cosas han visto mis ojos, Y oído y entendido de por sí mis oídos.

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

Como vosotros lo sabéis, lo sé yo; No soy menos que vosotros.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

Mas yo hablaría con el Todopoderoso, Y querría razonar con Dios.

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

Que ciertamente vosotros sois fraguadores de mentira; Sois todos vosotros médicos nulos.

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

Ojalá callarais del todo, Porque os fuera sabiduría.

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

Oíd ahora mi razonamiento, Y estad atentos á los argumentos de mis labios.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿Habéis de hablar por él engaño?

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

¿Habéis de hacer acepción de su persona? ¿Habéis de pleitear vosotros por Dios?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Os burlaréis de él como quien se burla de algún hombre?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

Él os reprochará de seguro, Si solapadamente hacéis acepción de personas.

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

De cierto su alteza os había de espantar, Y su pavor había de caer sobre vosotros.

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

Vuestras memorias serán comparadas á la ceniza, Y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

Escuchadme, y hablaré yo, Y véngame después lo que viniere.

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, Y pondré mi alma en mi mano?

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

He aquí, aunque me matare, en él esperaré; Empero defenderé delante de él mis caminos.

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

Y él mismo me será salud, Porque no entrará en su presencia el hipócrita.

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

Oíd con atención mi razonamiento, Y mi denunciación con vuestros oídos.

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

He aquí ahora, si yo me apercibiere á juicio, Sé que seré justificado.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

¿Quién es el que pleiteará conmigo? Porque si ahora yo callara, fenecería.

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

Á lo menos dos cosas no hagas conmigo; Entonces no me esconderé de tu rostro:

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

Aparta de mí tu mano, Y no me asombre tu terror.

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

Llama luego, y yo responderé; Ó yo hablaré, y respóndeme tú.

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Hazme entender mi prevaricación y mi pecado.

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

¿Por qué escondes tu rostro, Y me cuentas por tu enemigo?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

¿Á la hoja arrebatada has de quebrantar? ¿Y á una arista seca has de perseguir?

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

¿Por qué escribes contra mí amarguras, Y me haces cargo de los pecados de mi mocedad?

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

Pones además mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, Imprimiéndolo á las raíces de mis pies.

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

Y el cuerpo mío se va gastando como de carcoma, Como vestido que se come de polilla.

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.