Job 30

Mas agora zombam de mim os de menos idade do que eu, cujos pais teria eu desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

Pois de que me serviria a força das suas mãos, homens nos quais já pereceu o vigor?

آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

De míngua e fome emagrecem; andam roendo pelo deserto, lugar de ruínas e desolação.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Apanham malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento são as raízes dos zimbros.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

São expulsos do meio dos homens, que gritam atrás deles, como atrás de um ladrão.

از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

Têm que habitar nos desfiladeiros sombrios, nas cavernas da terra e dos penhascos.

در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

Bramam entre os arbustos, ajuntam-se debaixo das urtigas.

مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

São filhos de insensatos, filhos de gente sem nome; da terra foram enxotados.

گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

Mas agora vim a ser a sua canção, e lhes sirvo de provérbio.

اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

Eles me abominam, afastam-se de mim, e no meu rosto não se privam de cuspir.

آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

Porquanto Deus desatou a minha corda e me humilhou, eles sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

ë direita levanta-se gente vil; empurram os meus pés, e contra mim erigem os seus caminhos de destruição.

فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

Estragam a minha vereda, promovem a minha calamidade; não há quem os detenha.

راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

Vêm como por uma grande brecha, por entre as ruínas se precipitam.

ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

Sobrevieram-me pavores; é perseguida a minha honra como pelo vento; e como nuvem passou a minha felicidade.

ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

E agora dentro de mim se derrama a minha alma; os dias da aflição se apoderaram de mim.

اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

De noite me são traspassados os ossos, e o mal que me corrói não descansa.

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

Pela violência do mal está desfigurada a minha veste; como a gola da minha túnica, me aperta.

خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

Ele me lançou na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

Clamo a ti, e não me respondes; ponho-me em pé, e não atentas para mim.

پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

Tornas-te cruel para comigo; com a força da tua mão me persegues.

تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e dissolves-me na tempestade.

مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

Pois eu sei que me levarás à morte, e à casa do ajuntamento destinada a todos os viventes.

می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

Contudo não estende a mão quem está a cair? Ou não clama por socorro na sua calamidade?

چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

Não chorava eu sobre aquele que estava aflito? Ou não se angustiava a minha alma pelo necessitado?

آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

Todavia aguardando eu o bem, eis que me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

As minhas entranhas fervem e não descansam; os dias da aflição me surpreenderam.

دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

Denegrido ando, mas não do sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

A minha pele enegrece e se me cai, e os meus ossos estão queimados do calor.

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

Pelo que se tornou em pranto a minha harpa, e a minha flauta em voz dos que choram.

آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.