Proverbs 17

Lepszy jest kęs suchego chleba a w pokoju, niżeli pełen dom nabitego bydła ze swarem.

E’ meglio un tozzo di pan secco con la pace, che una casa piena di carni con la discordia.

Sługa roztropny będzie panował nad synem, który jest ku hańbie; a między braćmi będzie dzielił dziedzictwo.

Il servo sagace dominerà sul figlio che fa onta, e avrà parte all’eredità insieme coi fratelli.

Tygiel srebra a piec złota doświadcza; ale Pan serc dośwadcza.

La coppella è per l’argento e il fornello per l’oro, ma chi prova i cuori è l’Eterno.

Zły pilnuje warg złośliwych, a kłamca słucha języka przewrotnego.

Il malvagio dà ascolto alle labbra inique, e il bugiardo dà retta alla cattiva lingua.

Kto się naśmiewa z ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; a kto się raduje z upadku czyjego, nie ujdzie pomsty.

Chi beffa il povero oltraggia Colui che l’ha fatto; chi si rallegra dell’altrui sventura non rimarrà impunito.

Korona starców są synowie synów ich, a ozdoba synów są ojcowie ich.

I figliuoli de’ figliuoli son la corona de’ vecchi, e i padri son la gloria dei loro figliuoli.

Nie przystoi mowa poważna głupiemu, dopieroż księciu usta kłamliwe.

Un parlar solenne non s’addice all’uomo da nulla; quanto meno s’addicono ad un principe labbra bugiarde!

Jako kamień drogi, tak bywa dar wdzięczny temu, który go bierze; do czegokolwiek zmierzy, zdarzy mu się.

Il regalo è una pietra preziosa agli occhi di chi lo possiede; dovunque si volga, egli riesce.

Kto pokrywa przestępstwo, szuka łaski; ale kto wznawia rzeczy, rozłącza przyjaciół.

Chi copre i falli si procura amore, ma chi sempre vi torna su, disunisce gli amici migliori.

Więcej waży gromienie u roztropnego, niżeli sto plag u głupiego.

Un rimprovero fa più impressione all’uomo intelligente, che cento percosse allo stolto.

Uporny tylko złego szuka, dla tego poseł okrutny będzie nań zesłany.

Il malvagio non cerca che ribellione, ma un messaggero crudele gli sarà mandato contro.

Lepiej jest człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą osierociałą, niżeli z głupim w głupstwie jego.

Meglio imbattersi in un’orsa derubata dei suoi piccini, che in un insensato nella sua follia.

Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego.

Il male non si dipartirà dalla casa di chi rende il male per il bene.

Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go.

Cominciare una contesa è dar la stura all’acqua; perciò ritirati prima che la lite s’inasprisca.

Kto usprawiedliwia niezbożnego, a winnym czyni sprawiedliwego, oba jednako są obrzydliwością Panu.

Chi assolve il reo e chi condanna il giusto sono ambedue in abominio all’Eterno.

Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma?

A che serve il danaro in mano allo stolto? ad acquistar saviezza?… Ma se non ha senno!

Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat.

L’amico ama in ogni tempo; è nato per essere un fratello nella distretta.

Człowiek głupi daje rękę, czyniąc rękojemstwo przed twarzą przyjaciela swego.

L’uomo privo di senno dà la mano e fa sicurtà per altri davanti al suo prossimo.

Kto miłuje zwadę, miłuje grzech; a kto wynosi usta swe, szuka upadku.

Chi ama le liti ama il peccato; chi alza troppo la sua porta, cerca la rovina.

Przewrotny w sercu nie znajduje dobrego; a kto jest przewrotnego języka, wpadnie we złe.

Chi ha il cuor falso non trova bene, e chi ha la lingua perversa cade nella sciagura.

Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego.

Chi genera uno stolto ne avrà cordoglio, e il padre dell’uomo da nulla non avrà gioia.

Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości.

Un cuore allegro è un buon rimedio, ma uno spirito abbattuto secca l’ossa.

Niezbożny potajemnie dar bierze, aby podwrócił ścieszki sądu.

L’empio accetta regali di sottomano per pervertire le vie della giustizia.

Na twarzy roztropnego znać mądrość; ale oczy głupiego aż na kraju ziemi.

La sapienza sta dinanzi a chi ha intelligenza, ma gli occhi dello stolto vagano agli estremi confini della terra.

Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej.

Il figliuolo stolto è il cordoglio del padre e l’amarezza di colei che l’ha partorito.

Zaiste nie dobra, winować sprawiedliwego, albo żeby przełożeni kogo dla cnoty bić mieli.

Non è bene condannare il giusto, foss’anche ad un’ammenda, né colpire i principi per la loro probità.

Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny.

Chi modera le sue parole possiede la scienza, e chi ha lo spirito calmo è un uomo prudente.

Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego.

Anche lo stolto, quando tace, passa per savio; chi tien chiuse le labbra è uomo intelligente.