Job 9

I odpowiedział Ijob, a rzekł:

Job progovori i reče:

Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

"Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?

Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.

Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?

On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.

On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.

On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.

Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.

On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.

On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.

Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.

On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.

Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.

Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?

Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'

Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.

Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.

Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?

Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?

Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.

I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.

Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.

Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.

Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.

Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!

Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?

Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?

Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.

Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.

A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!

Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;

Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.

Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;

I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.

Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?

Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'

Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.

Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:

Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,

Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.

od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.

Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.

A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:

Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,

Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!

Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.

Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.

Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,

Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!

Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.

Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!