Job 9

Da tok Job til orde og sa:

Ijob respondis kaj diris:

Ja visst, jeg vet at det er så; hvorledes skulde en mann kunne ha rett mot Gud?

Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

Om han hadde lyst til å gå i rette med Gud, kunde han ikke svare ham ett til tusen.

Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

Vis som han er av hjerte og veldig i styrke - hvem trosset ham og kom vel fra det,

Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

han som flytter fjell før de vet av det, som velter dem i sin vrede,

Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

som ryster jorden, så den viker fra sitt sted, og dens støtter bever,

Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

som byder solen, så den ikke går op, og som setter segl for stjernene,

Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

som alene utspenner himmelen og skrider frem over havets høider,

Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

som har skapt Bjørnen, Orion og Syvstjernen og Sydens stjernekammere,

Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

som gjør store, uransakelige ting og under uten tall?

Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

Han går forbi mig, og jeg ser ham ikke; han farer forbi, og jeg merker ham ikke.

Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

Han griper sitt rov - hvem vil hindre ham, hvem vil si til ham: Hvad gjør du?

Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

Gud holder ikke sin vrede tilbake; under ham måtte Rahabs hjelpere bøie sig.

Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

Hvorledes skulde da jeg kunne svare ham og velge mine ord imot ham,

Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

jeg som ikke kunde svare om jeg enn hadde rett, men måtte be min dommer om nåde!

Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

Om jeg ropte, og han svarte mig, kunde jeg ikke tro at han hørte min røst,

Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

han som vilde knuse mig i storm og uten årsak ramme mig med sår på sår,

Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

som ikke vilde tillate mig å dra ånde, men vilde mette mig med lidelser.

Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

Gjelder det styrke, så sier han: Se, her er jeg! Gjelder det rett: Hvem vil stevne mig?

Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

Hadde jeg enn rett, skulde dog min egen munn dømme mig skyldig; var jeg enn uskyldig, vilde han dog si at jeg hadde urett.

Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

Skyldløs er jeg; jeg bryr mig ikke om å leve - jeg forakter mitt liv.

Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

Det kommer ut på ett; derfor sier jeg: Skyldløs eller ugudelig - han gjør dem begge til intet.

Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

Når svepen brått rammer med død, spotter han de uskyldiges lidelse.

Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

Jorden er gitt i den ugudeliges hånd; han tilhyller dens dommeres åsyn. Er det ikke han som gjør det, hvem er det da?

La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

Mine dager har vært hastigere enn en løper; de er bortflyktet uten å ha sett noget godt;

Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

de har faret avsted som båter av rør, som en ørn som slår ned på sitt bytte.

Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

Om jeg sier: Jeg vil glemme min sorg, jeg vil la min mørke mine fare og se glad ut,

Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

da gruer jeg for alle mine plager; jeg vet jo at du ikke frikjenner mig.

Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

Jeg skal jo være ugudelig - hvorfor gjør jeg mig da forgjeves møie?

Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

Om jeg tvettet mig med sne og renset mine hender med lut,

Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

da skulde du dyppe mig i en grøft, så mine klær vemmedes ved mig.

Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

For han er ikke en mann som jeg, så jeg kunde svare ham, så vi kunde gå sammen for retten;

Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

det er ikke nogen voldgiftsmann mellem oss, som kunde legge sin hånd på oss begge.

Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

Når han bare tok sitt ris bort fra mig, og hans redsler ikke skremte mig!

Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

Da skulde jeg tale uten å reddes for ham; for slik er jeg ikke, det vet jeg med mig selv.

Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.