Proverbs 7

E taku tama, puritia aku kupu, huna aku whakahau ki roto ki a koe.
HIJO mío, guarda mis razones, Y encierra contigo mis mandamientos.
Puritia aku whakahau, a ka ora; taku ture, ano ko te whatupango o tou kanohi.
Guarda mis mandamientos, y vivirás; Y mi ley como las niñas de tus ojos.
Herea ki ou maihao; tuhituhia, ko tou ngakau ano hei papa.
Lígalos á tus dedos; Escríbelos en la tabla de tu corazón.
Ki atu ki te whakaaro nui, He tuahine koe noku; kiia hoki te matauranga ko tou whanaunga wahine:
Di á la sabiduría: Tú eres mi hermana; Y á la inteligencia llama parienta:
Kia ai enei hei tiaki i a koe kei he i te wahine ke, i te wahine ke, he korero whakapati nei ana.
Para que te guarden de la mujer ajena, Y de la extraña que ablanda sus palabras.
I titiro atu hoki ahau i te matapihi o toku whare i roto i toku whakakahokaho;
Porque mirando yo por la ventana de mi casa, Por mi celosía,
A i matakitaki ahau i roto i nga kuware, i kite i roto i nga taitama, i tetahi tamaiti kahore rawa he whakaaro,
Vi entre los simples, Consideré entre los jóvenes, Un mancebo falto de entendimiento,
E haere ana i te ara i te wahi tata e piko atu ai ki a ia, a haere ana ia i te ara ki tona whare.
El cual pasaba por la calle, junto á la esquina de aquella, É iba camino de su casa,
I te kakarauritanga, i te ahiahi o te ra, i te titiwhatanga o te po, i te pouri kerekere.
Á la tarde del día, ya que oscurecía, En la oscuridad y tiniebla de la noche.
Na, kua tutaki tetahi wahine ki a ia, he kakahu puremu tona, he ngakau hianga.
Y he aquí, una mujer que le sale al encuentro Con atavío de ramera, astuta de corazón,
He mangai koroki tona, he tohetohe; ko ona waewae, kahore e tau ki tona whare:
Alborotadora y rencillosa, Sus pies no pueden estar en casa;
Inaianei kei nga ara ia, inamata kei nga waharoa, e tauwhanga ana i nga kokinga katoa.
Unas veces de fuera, ó bien por las plazas, Acechando por todas las esquinas.
Koia i hopukia ai ia e ia, kei te kihi i a ia, a ka mea atu ki a ia, me te whakatoi ano i tona mata,
Y traba de él, y bésalo; Desvergonzó su rostro, y díjole:
He patunga mo te pai kei ahau; no tenei ra nei ahau i whakamana ai i aku kupu taurangi;
Sacrificios de paz había prometido, Hoy he pagado mis votos;
Koia ahau i haere mai ai ki te whakatau i a koe, ki te ata rapu i tou mata, a ka kitea nei koe e ahau.
Por tanto he salido á encontrarte, Buscando diligentemente tu rostro, y te he hallado.
Ko toku moenga kua horahia e ahau, whakapaipai rawa ki te kaitaka, ki nga kakahu purepure no te rinena o Ihipa.
Con paramentos he ataviado mi cama, Recamados con cordoncillo de Egipto.
Kua ruia e ahau toku moenga ki nga mea whakakakara, ki te maira, ki te aroe, ki te hinamona.
He sahumado mi cámara Con mirra, áloes, y cinamomo.
Haere mai, kia whaowhina taua ki te aroha, a ao noa; kia ora o taua ngakau i te aroha.
Ven, embriaguémonos de amores hasta la mañana; Alegrémonos en amores.
Kahore hoki taku tane i te whare: kua riro ia, he haere tawhiti:
Porque el marido no está en casa, Hase ido á un largo viaje:
I maua atu e ia he putea moni i tona ringa; ka hoki mai ano ia i te kowhititanga o te marama.
El saco de dinero llevó en su mano; El día señalado volverá á su casa.
He maha no ana korero whakawai, riro ana ia i a ia ki tana; na te whakapati a ona ngutu ka kumea atu ia e ia.
Rindiólo con la mucha suavidad de sus palabras, Obligóle con la blandura de sus labios.
Haere tonu ia i muri i a ia, ano he kau e haere ana kia patua, he kuware ranei e haere ana ki nga rakau here waewae e whiua ai te he;
Vase en pos de ella luego, Como va el buey al degolladero, Y como el loco á las prisiones para ser castigado;
A tu noa te tao ki tona ate puta rawa; rite tonu ia ki te manu e hohoro ana ki te mahanga, te mohio he matenga tera mona.
Como el ave que se apresura al lazo, Y no sabe que es contra su vida, Hasta que la saeta traspasó su hígado.
No reira, e aku tamariki, whakarongo ki ahau, maharatia nga kupu a toku mangai.
Ahora pues, hijos, oídme, Y estad atentos á las razones de mi boca.
Kei peau ke tou ngakau ki ona ara, kei kotiti ke ki ona huarahi.
No se aparte á sus caminos tu corazón; No yerres en sus veredas.
He tokomaha hoki nga tangata i tu, i hinga i a ia, ae ra, he ope nui rawa tana i patu ai.
Porque á muchos ha hecho caer heridos; Y aun los más fuertes han sido muertos por ella.
He huarahi tona whare ki te reinga, e anga ana ki raro ki nga ruma o te mate.
Caminos del sepulcro son su casa, Que descienden á las cámaras de la muerte.