Job 21

Ano ra ko Hopa; i mea ia,

Ijob respondis kaj diris:

Ata whakarongo mai ki taku kupu, a hei tenei he kupu whakamarie mai ma koutou.

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

Tukua ahau, a ka korero hoki ahau; a ka mutu aku korero, haere tonu ta koutou tawai.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

Ahau nei, ki te tangata koia taku amuamu? A he aha ahau te manawanui ai?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

Titiro mai ki ahau, miharo ai; kopania atu te ringa ki te mangai.

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Mahara kau ahau, ka wehi, mau pu te wehi o oku kikokiko.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

He aha te hunga kino i ora ai, i koroheke ai, ae, i marohirohi ai to ratou kaha?

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Pumau tonu o ratou uri ki to ratou taha ki to ratou aroaro, a ko a ratou whanau kei ta ratou tirohanga atu.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

O ratou whare kei runga i te rangimarie, kahore he wehi, kahore hoki a te Atua patu ki a ratou.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

E kaha ana tana puru ki te ekeeke, kahore hoki e he; ka whanau tana kau, kahore hoki he whakatahe.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

E tukua mai ana e ratou a ratou kohungahunga ano he kahui hipi, e pekepeke ana a ratou tamariki.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

He hunga hapai ratou i te timipera, i te hapa, e koa ana ki te tangi o te okana.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

O ratou ra pau tonu i runga i te ahuareka, kitea rawatia ake kua heke ki te po.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Koia ratou i mea ai ki te Atua, Mawehe atu i a matou; kahore hoki o matou hiahia kia matau ki ou ara.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

He aha ra te Runga Rawa e mahi ai matou ki a ia? He aha hoki te rawa ki a matou ki te inoi ki a ia?

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Nana, kahore he pai mo ratou i o ratou ringa ake: matara atu i ahau te whakaaro o te hunga kino.

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Pehea te maha o nga matenga o te rama a te hunga kino? O nga panga mai ano hoki o to ratou aitua ki a ratou? O te tuwhanga mai a te Atua i nga mamae i a ia e riri ana?

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

E rite ai ratou ki te kakau witi i mua i te hau, ki te papapa e kahakina atu ana e te paroro?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

E mea ana koutou, E rongoatia ana e te Atua tona kino hei mea mo ana tamariki. Mana e utu tera ki a ia tonu, kia mohio ai ia.

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Tukua kia kite ona ake kanohi i tona hunanga, a tukua ia kia inu i te riri o te Kaha Rawa.

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

He aha hoki tana manako ki tona whare i muri i a ia? ka poroa hoki ona marama i waenga?

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

E whakaako ianei tetahi i te Atua ki te matauranga? Ko te kaiwhakawa hoki ia mo te hunga whakakake.

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Tenei tangata, mate iho ia, pakari rawa ano hoki ona kaha, ata takoto ana ana mea katoa, kahore hoki he raruraru.

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Ki tonu ona u i te waiu, a e makuku ana ona wheua i te hinu.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

Mate iho hoki tera tangata, kawa tonu tona wairua, kahore hoki he pai hei kai mana.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

Ka takoto ngatahi raua ki te puehu, a ko te iro hei hipoki mo raua.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Nana, e mohio ana ahau ki o koutou whakaaro, ki ta koutou ngarahu nanakia ano hoki moku.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

E ki ana hoki koutou, Kei hea te whare o te rangatira? Kei hea hoki te teneti i noho ai te hunga kino?

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Kahore ianei koutou i ui ki te hunga e haere atu ana i te ara? Kahore ranei koutou i mohio ki a ratou tohu?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Kei te rongoa nei hoki te tangata kono mo te ra o te whakangaro; ka whakaputaina ratou i te ra o te riri.

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

Ko wai e whakaatu i tona ara ki tona aroaro? Ko wai hoki hei hoatu i te utu mo tana mahi ki a ia?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Heoi ka kawea ia ki te urupa; kei te puranga he wahi mona.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

Ka reka ki a ia nga pokuru o te awaawa, ka whai mai ano hoki nga tangata katoa i a ia; e kore nei hoki e taea te tatau te hunga i mua i a ia.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

He pehea ra ta koutou whakamarie tinihanga i ahau, e toe na hoki te he i roto i a koutou kupu e whakahoki mai na?

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?