Proverbs 17

E’ meglio un tozzo di pan secco con la pace, che una casa piena di carni con la discordia.

Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.

Il servo sagace dominerà sul figlio che fa onta, e avrà parte all’eredità insieme coi fratelli.

Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.

La coppella è per l’argento e il fornello per l’oro, ma chi prova i cuori è l’Eterno.

Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.

Il malvagio dà ascolto alle labbra inique, e il bugiardo dà retta alla cattiva lingua.

Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.

Chi beffa il povero oltraggia Colui che l’ha fatto; chi si rallegra dell’altrui sventura non rimarrà impunito.

Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.

I figliuoli de’ figliuoli son la corona de’ vecchi, e i padri son la gloria dei loro figliuoli.

Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.

Un parlar solenne non s’addice all’uomo da nulla; quanto meno s’addicono ad un principe labbra bugiarde!

Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.

Il regalo è una pietra preziosa agli occhi di chi lo possiede; dovunque si volga, egli riesce.

Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.

Chi copre i falli si procura amore, ma chi sempre vi torna su, disunisce gli amici migliori.

Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν αλλ οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.

Un rimprovero fa più impressione all’uomo intelligente, che cento percosse allo stolto.

Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.

Il malvagio non cerca che ribellione, ma un messaggero crudele gli sarà mandato contro.

Ο κακος ζητει μονον στασεις δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ αυτου.

Meglio imbattersi in un’orsa derubata dei suoi piccini, che in un insensato nella sua follia.

Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.

Il male non si dipartirà dalla casa di chi rende il male per il bene.

Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.

Cominciare una contesa è dar la stura all’acqua; perciò ritirati prima che la lite s’inasprisca.

Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.

Chi assolve il reo e chi condanna il giusto sono ambedue in abominio all’Eterno.

Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.

A che serve il danaro in mano allo stolto? ad acquistar saviezza?… Ma se non ha senno!

Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;

L’amico ama in ogni tempo; è nato per essere un fratello nella distretta.

Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.

L’uomo privo di senno dà la mano e fa sicurtà per altri davanti al suo prossimo.

Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.

Chi ama le liti ama il peccato; chi alza troppo la sua porta, cerca la rovina.

Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.

Chi ha il cuor falso non trova bene, e chi ha la lingua perversa cade nella sciagura.

Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.

Chi genera uno stolto ne avrà cordoglio, e il padre dell’uomo da nulla non avrà gioia.

Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.

Un cuore allegro è un buon rimedio, ma uno spirito abbattuto secca l’ossa.

Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.

L’empio accetta regali di sottomano per pervertire le vie della giustizia.

Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.

La sapienza sta dinanzi a chi ha intelligenza, ma gli occhi dello stolto vagano agli estremi confini della terra.

Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια αλλ οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.

Il figliuolo stolto è il cordoglio del padre e l’amarezza di colei che l’ha partorito.

Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.

Non è bene condannare il giusto, foss’anche ad un’ammenda, né colpire i principi per la loro probità.

Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.

Chi modera le sue parole possiede la scienza, e chi ha lo spirito calmo è un uomo prudente.

Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.

Anche lo stolto, quando tace, passa per savio; chi tien chiuse le labbra è uomo intelligente.

Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.