Job 9

Felele pedig Jób, és monda:

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

Igaz, jól tudom, hogy így van; hogyan is lehetne igaz a halandó ember Istennél?

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

Ha perelni akarna ő vele, ezer közül egy sem felelhetne meg néki.

چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

Bölcs szívű és hatalmas erejű: ki szegülhetne ellene, hogy épségben maradjon?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

A ki hegyeket mozdít tova, hogy észre se veszik, és megfordítja őket haragjában.

بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

A ki kirengeti helyéből a földet, úgy hogy oszlopai megrepedeznek.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

A ki szól a napnak és az fel nem kél, és bepecsételi a csillagokat.

اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

A ki egymaga feszítette ki az egeket, és a tenger hullámain tapos.

به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

A ki teremtette a gönczölszekeret, a kaszás csillagot és a fiastyúkot és a délnek titkos tárait.

دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

A ki nagy dolgokat cselekszik megfoghatatlanul, és csudákat megszámlálhatatlanul.

عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

Ímé, elvonul mellettem, de nem látom, átmegy előttem, de nem veszem észre.

از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

Ímé, ha elragad *valamit,* ki akadályozza meg; ki mondhatja néki: Mit cselekszel?

هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

Ha az Isten el nem fordítja az ő haragját, alatta meghajolnak Ráháb czinkosai is.

خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

Hogyan felelhetnék hát én meg ő néki, és lelhetnék vele szemben szavakat?

پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

A ki, ha szinte igazam volna, sem felelhetnék néki; kegyelemért könyörögnék ítélő birámhoz.

هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

Ha segítségül hívnám és felelne is nékem, még sem hinném, hogy szavamat fülébe vevé;

حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

A ki forgószélben rohan meg engem, és ok nélkül megsokasítja sebeimet.

او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

Nem hagyna még lélekzetet se vennem, hanem keserűséggel lakatna jól.

مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

Ha erőre kerülne a dolog? Ímé, ő igen erős; és ha ítéletre? Ki tűzne ki én nékem napot?

با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

Ha igaznak mondanám magamat, a szájam kárhoztatna engem; ha ártatlannak: bűnössé tenne engemet.

اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

Ártatlan vagyok, nem törődöm lelkemmel, útálom az életemet.

گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

Mindegy ez! Azért azt mondom: elveszít ő ártatlant és gonoszt!

خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

Ha ostorával hirtelen megöl, neveti a bűntelenek megpróbáltatását.

وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

A föld a gonosz kezébe adatik, a ki az ő biráinak arczát elfedezi. Nem így van? Kicsoda hát ő?

اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

Napjaim gyorsabbak valának a kengyelfutónál: elfutának, nem láttak semmi jót.

زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

Ellebbentek, mint a gyorsan járó hajók, miként zsákmányára csap a keselyű.

سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

Ha azt mondom: Nosza elfelejtem panaszomat, felhagyok haragoskodásommal és vidám leszek:

اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

Megborzadok az én mindenféle fájdalmamtól; tudom, hogy nem találsz bűntelennek engem.

زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

Rossz ember vagyok én! Minek fáraszszam hát magamat hiába?

پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

Ha hóvízzel mosakodom is meg, ha szappannal mosom is meg kezeimet:

هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

Akkor is a posványba mártanál engem és az én ruháim is útálnának engem.

تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

Mert nem ember ő, mint én, hogy néki megfelelhetnék, *és* együtt pörbe állanánk.

تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

Nincs is közöttünk igazlátó, a ki kezét közbe vethesse kettőnk között!

کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

Venné csak el rólam az ő veszszejét, és az ő rettentésével ne rettegtetne engem:

اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

Akkor szólanék és nem félnék tőle: mert nem így vagyok én magammal!

آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.