Proverbs 7

Fiam, tartsd meg az én beszédeimet, és az én parancsolataimat rejtsd el magadnál.

Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

Az én parancsolatimat tartsd meg, és élsz; és az én tanításomat mint a szemed fényét.

Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

Kösd azokat ujjaidra, írd fel azokat szíved táblájára.

Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

Mondd ezt a bölcseségnek: Én néném vagy te; és az eszességet ismerősödnek nevezd,

Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

Hogy megőrizzen téged a nem hozzád tartozó asszonytól, és az ő beszédivel hizelkedő idegentől.

Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

Mert házam ablakán, a rács mögül néztem,

Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

És láték a bolondok között, eszembe vevék a fiak között egy bolond ifjat,

Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

A ki az utczán jár, annak szeglete mellett, a házához menő úton lépeget,

Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

Alkonyatkor, nap estjén, és setét éjfélben.

En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

És ímé, egy asszony eleibe jő, paráznának öltözetében, álnok az ő elméjében.

Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

Mely csélcsap és vakmerő, a kinek házában nem maradhatnak meg az ő lábai.

Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

Néha az utczán, néha a tereken van, és minden szegletnél leselkedik.

Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

És megragadá őt és megcsókolá őt, és szemtelenségre vetemedvén, monda néki:

Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

Hálaáldozattal tartoztam, ma adtam meg fogadásimat.

Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

Azért jövék ki elődbe, szorgalmatosan keresni a te orczádat, és reád találtam!

Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

Paplanokkal megvetettem nyoszolyámat, égyiptomi szövésű szőnyegekkel.

Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

Beillatoztam ágyamat mirhával, áloessel és fahéjjal.

Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

No foglaljuk magunkat bőségesen mind virradtig a szeretetben; vígadjunk szerelmeskedésekkel.

Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

Mert nincs otthon a férjem, elment messze útra.

Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

Egy erszény pénzt vőn kezéhez; holdtöltére jő haza.

La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

*És* elhiteté őt az ő mesterkedéseinek sokaságával, ajkainak hizelkedésével elragadá őt.

Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

Utána megy; mint az ökör a vágóhídra, és mint a bolond, egyszer csak fenyítő békóba;

Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

Mígnem átjárja a nyíl az ő máját. Miképen siet a madár a tőrre, és nem tudja, hogy az az ő élete ellen van.

Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

Annakokáért most, fiaim, hallgassatok engem, és figyelmezzetek az én számnak beszédeire.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

Ne hajoljon annak útaira a te elméd, és ne tévelyegj annak ösvényin.

Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

Mert sok sebesültet elejtett, és sokan vannak, a kik attól megölettek.

Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

Sírba vívő út az ő háza, a mely levisz a halálnak hajlékába.

Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.