Job 19

Felele pedig Jób, és monda:

Ijob respondis kaj diris:

Meddig búsítjátok még a lelkemet, és kínoztok engem beszéddel?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Tízszer is meggyaláztatok már engem; nem pirultok, hogy így erősködtök ellenem?

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Még ha csakugyan tévedtem is, tévedésem énmagamra hárul.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Avagy csakugyan pöffeszkedni akartok ellenem, és feddődni az én gyalázatom felett?

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Tudjátok meg hát, hogy Isten alázott meg engem, és az ő hálójával ő vett engem körül.

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

Ímé, kiáltozom az erőszak miatt, de meg nem hallgattatom, segélyért kiáltok, de nincsen igazság.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Utamat úgy elgátolta, hogy nem mehetek át rajta, és az én ösvényemre sötétséget vetett.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Tisztességemből kivetkőztetett, és fejemnek koronáját elvevé.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Megronta köröskörül, hogy elveszszek, és reménységemet, mint a fát, letördelé.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Felgerjesztette haragját ellenem, és úgy bánt velem, mint ellenségeivel.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Seregei együtt jövének be és utat csinálnak ellenem, és az én sátorom mellett táboroznak.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Atyámfiait távol űzé mellőlem, barátaim egészen elidegenedtek tőlem.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Rokonaim visszahúzódtak, ismerőseim pedig elfelejtkeznek rólam.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Házam zsellérei és szolgálóim idegennek tartanak engem, jövevény lettem előttök.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Ha a szolgámat kiáltom, nem felel, még ha könyörgök is néki.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

Lehelletem idegenné lett házastársam előtt, s könyörgésem az én ágyékom magzatai előtt.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

Még a kisdedek is megvetnek engem, ha fölkelek, ellenem szólnak nékem.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Megútált minden meghitt emberem; a kiket szerettem, azok is ellenem fordultak.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Bőrömhöz és húsomhoz ragadt az én csontom, csak fogam húsával menekültem meg.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Könyörüljetek rajtam, könyörüljetek rajtam, oh ti barátaim, mert az Isten keze érintett engem!

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

Miért üldöztök engem úgy, mint az Isten, és mért nem elégesztek meg a testemmel?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

Oh, vajha az én beszédeim leirattatnának, oh, vajha könyvbe feljegyeztetnének!

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

Vasvesszővel és ónnal örökre kősziklába metszetnének!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Mert én tudom, hogy az én megváltóm él, és utoljára az én porom felett megáll.

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

És miután ezt a bőrömet megrágják, testem nélkül látom meg az Istent.

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

A kit magam látok meg magamnak; az én szemeim látják meg, nem más. Az én veséim megemésztettek én bennem;

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

Mert ezt mondjátok: Hogyan fogjuk őt üldözni! *látva,* hogy a dolog gyökere én bennem rejlik.

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

Féljetek a fegyvertől, mert a fegyver a bűnök miatt való büntetés, hogy megtudjátok, hogy van ítélet!

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.