Job 18

Felele pedig a sukhi Bildád, és monda:

Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Mikor akartok a beszédnek véget vetni? Értsétek meg *a dolgot,* azután szóljunk.

Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.

Miért állíttatunk barmoknak, és miért vagyunk tisztátalanok a ti szemeitekben?

Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?

Te éretted, a ki szaggatja lelkét haragjában, vajjon elhagyattatik-é a föld, és felszakasztatik-é a kőszikla helyéről?

Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?

Sőt inkább a gonoszok világa kialuszik, és nem fénylik az ő tüzöknek szikrája.

La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.

A világosság elsötétedik az ő sátorában, szövétneke kialszik felette.

La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.

Erős léptei aprókká lesznek, saját tanácsa rontja meg őt.

Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.

Mert lábaival hálóba bonyolódik, és ó-verem felett jár.

Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.

A sarka tőrbe akad, és kelepcze fogja meg őt.

La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.

Hurok rejtetett el a földbe ellene, és zsineg az ő *szokott* ösvényén.

Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.

Mindenfelől félelmek rettentik őt, és üldözik őt léptennyomon.

De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.

Éhség emészti fel az ő erejét, és nyomorúság leselkedik oldala mellett.

Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.

Megemészti testének izmait, megemészti izmait a halál zsengéje.

Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.

Eltünik sátorából az ő bátorsága, és a félelmek királyához folyamodik ő.

Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.

Az lakik sátorában, a ki nem az övé, és hajlékára kénkövet szórnak.

Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.

Alant elszáradnak gyökerei, és felülről levágatik az ága.

Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.

Emlékezete elvész a földről, még az utczákon sem marad fel a neve.

La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.

A világosságról a sötétségbe taszítják, a föld kerekségéről elüldözik őt.

Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.

Sem fia, sem unokája nem lesz az ő népében, és semmi maradéka az ő tanyáján.

Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.

Az ő pusztulásától megborzadnak, a kik következnek és rettegés fogja el a most élő embereket.

La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.

Ilyenek az álnok embernek hajlékai, és ilyen annak lakóhelye, a ki nem tiszteli Istent.

Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.