Job 30

Men koulye a, moun ki pi jenn pase m' yo ap pase m' nan rizib. Papa yo se moun mwen pa t' pran pou anyen, moun mwen pa ta menm mete ak chen m' pou gade mouton.
MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.
Epitou, yo te twò fèb pou fè anyen pou mwen. Se te yon bann gason san kouraj.
Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo?
Mizè ak grangou te fini ak yo. Lannwit se grenn bwa yo te konn al souse nan savann kote moun pa rete.
Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto.
Yo pran fèy raje pou yo manje. Ata rasin bayawonn pase.
Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.
Kote yo pase moun mete yo deyò, yo rele bare dèyè yo tankou vòlè.
Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón.
Yo te blije al rete nan twou wòch, nan twou tè sou bò ravin yo.
Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.
Y'ap rele tankou bèt mawon nan raje a. Yo fè pil sou pil nan savann lan.
Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas.
Se te yon bann sanzave ki pa t' menm gen non. Yo te mete yo deyò nan peyi a.
Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.
Koulye a, y'ap fè chante sou mwen. Y'ap bay istwa sou do m'.
Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.
Yo pè pwoche bò kote m' pou m' pa sal yo. Yo menm krache nan figi m'.
Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.
Paske Bondye kraze kouraj mwen, li lage m' atè, kifè, mapou tonbe, kabrit manje fèy li.
Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.
Bann moun sa yo leve dèyè m', y'ap fè m' kouri. Yo lage dèyè m' pou yo pran m'.
Á la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina.
Yo sènen m' toupatou pou yo ka fini avè m'. Pa gen pesonn pou di yo pa fè sa.
Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador.
Yo pase nan fant barikad, yo tonbe sou mwen. Yo pilonnen m' anba pye yo.
Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad.
Yon sèl latranblad pran mwen. Tankou yon kout van li kraze kouraj mwen. Tankou yon nwaj k'ap pase, tout byen m' yo disparèt.
Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube
Koulye a, mwen prèt pou m' mouri. Lafliksyon ap fini avè m'.
Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido.
Lannwit, tout zo nan kò m' ap fè m' mal. Doulè ap manje m' anndan san rete.
De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan.
Bondye ponyen m' nan kòlèt, l'ap chifonnen tout rad sou mwen.
Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica.
Li voye m' jete nan labou. Mwen pa pi bon pase pousyè tè ak sann dife.
Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.
Mwen rele nan pye ou, Bondye! Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe devan ou, ou pa okipe m' menm.
Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes.
Ou pa menm moun lan ankò. W'ap malmennen m'. Ou soti pou pèsekite m' ak tout fòs ou.
Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas.
Ou fè van pote m' ale. M'ap vole tankou pay. Ou voye yon van tanpèt boulvèse m'.
Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia.
Wi, mwen konnen byen pwòp w'ap mennen m' pou m' al mouri, pou m' al sibi sò k'ap tann tout moun lan.
Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.
Poukisa w'ap atake yon moun ki tou fin mouri, yon moun ki pa ka fè anyen ankò pase mande padon?
Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?
Eske mwen pa t' nan lapenn ansanm ak moun ki te nan mizè? Eske kè m' pa t' fè m' mal pou moun ki pa t' gen anyen menm yo?
¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?
Mwen t'ap tann kontantman, se malè ki vini. Mwen t'ap tann limyè, se fènwa ki kouvri m'.
Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino.
Tout zantray mwen ap bouyi san rete. Chak jou m'ap soufri pi rèd.
Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.
M'ap mache kagou, san pesonn pou konsole m'. Mwen kanpe nan mitan tout moun, m'ap mande sekou.
Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado.
Vwa mwen tankou vwa koukou. Mwen rele tankou frize.
He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los búhos.
Po m' vin tou nwa, l'ap dekale. Lafyèb ap manje m' nan zo.
Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.
Lontan se mizik gita ak fif ase ki te nan zòrèy mwen. Men, koulye a, se plenn, se kriye ase m'ap tande.
Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.