Job 19

Jòb pran lapawòl, li di konsa:
Y RESPONDIÓ Job, y dijo:
-Manyè sispann vire lòlòj mwen non! Manyè sispann kraze kouraj mwen ak tout pawòl sa yo?
¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?
Tout tan n'ap plede joure m', n'ap trennen m' nan labou. Nou pa wont jan n'ap malmennen m' la a?
Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?
Menm si mwen ta fè sa m' pa t' dwe fè, ki jan pou sa ta ka fè nou mal?
Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.
Nou konprann nou pi bon pase m'. Nou di se paske mwen antò kifè m'ap pase tray sa a.
Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,
Nou pa wè se Bondye k'ap manyen avè m'. Se li menm ki pran m' nan pèlen.
Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.
Si m' rele anmwe ansasen, pesonn p'ap reponn. Si m' mande jistis, pesonn p'ap kanpe pou defann mwen.
He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.
Bondye bare tout chemen devan mwen. M' pa ka pase. Li fè m' wè tou nwa devan mwen.
Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.
Li fè yo ban m' move non. Li fè m' pèdi tout byen m'.
Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.
Li minen m' tout jan. M'ap deperi. Li wete tout espwa m'. Mwen tankou yon pyebwa yo derasinen.
Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
Bondye ankòlè nèt sou mwen. Li konsidere m' tankou yon lènmi.
É hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
Li voye yon bann malè sou mwen yon grenn kou, tankou yon lame k'ap atake m'. Yo rive sou mwen san m' pa wè sa. Yo sènen m' anndan lakay mwen.
Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.
Bondye fè frè m' yo renka kò yo sou mwen. Zanmi m' yo kouri pou mwen.
Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
Tout fanmi mwen yo, tout bon zanmi m' yo disparèt. Moun mwen te konn resevwa lakay mwen bliye m'.
Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.
Ata sèvant lakay mwen pa rekonèt mwen. Pou yo, yo pa janm konnen m'.
Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.
Si mwen rele yon domestik, li pa reponn mwen. Mwen te mèt lapriyè nan pye l', li pa okipe m'.
Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.
Madanm mwen pa ka pran sant mwen. Ata pwòp pitit mwen yo pè pwoche bò kote m'.
Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
Tout timoun ap pase m' nan betiz. Si m' fè yon ti kanpe, yo pase m' nan tenten.
Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
Pi bon zanmi m' yo ap gade m' ak degoutans. Sa m' pi renmen yo ap pale sou do m'.
Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
Mwen tounen zo ak po. Sa ki rete pou m' mouri a pa anyen.
Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
Nou se zanmi m'. Pitye pou mwen! Pitye! Se Bondye menm ki leve men sou mwen.
Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.
Poukisa pou nou leve dèyè m' tou menm jan ak Bondye? Koulye a, nou pa pèsekite m' kont nou?
¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?
Si sèlman te gen yon moun pou kouche pawòl mwen yo, pou ekri yo sou papye,
¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡Quién diese que se escribieran en un libro!
pou grave yo ak sizo sou wòch plat, pou yo toujou rete make!
¡Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!
Mwen menm, mwen konnen moun ki gen pou vin pran defans mwen an byen vivan. Se li menm an dènye k'ap kanpe sou latè pou pale pou mwen.
Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:
Apre m' fin mouri, l'ap mete m' kanpe bò kote l'. M'a wè Bondye ak pwòp je m'.
Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;
Se mwen menm menm k'ap wè l'. Se p'ap yon lòt moun! Kè m' ap fann,
Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.
paske n'ap mande ki jan pou n' fè m' pase mizè ankò? Ki rezon n'ap jwenn nan mwen pou nou atake m'?
Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.
Men, atansyon pou se pa sou nou nepe a tonbe, lè Bondye va soti pou pini moun ki antò yo. Lè sa a, n'a konnen gen yon moun k'ap jije tout bon.
Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.