Psalms 104

Mon âme, bénis l'Eternel! Eternel, mon Dieu, tu es infiniment grand! Tu es revêtu d'éclat et de magnificence!
RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
Il s'enveloppe de lumière comme d'un manteau; Il étend les cieux comme un pavillon.
Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
Il forme avec les eaux le faîte de sa demeure; Il prend les nuées pour son char, Il s'avance sur les ailes du vent.
Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
Il fait des vents ses messagers, Des flammes de feu ses serviteurs.
[] Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
Il a établi la terre sur ses fondements, Elle ne sera jamais ébranlée.
Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, Les eaux s'arrêtaient sur les montagnes;
Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
Elles ont fui devant ta menace, Elles se sont précipitées à la voix de ton tonnerre.
Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
Des montagnes se sont élevées, des vallées se sont abaissées, Au lieu que tu leur avais fixé.
Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
Tu as posé une limite que les eaux ne doivent point franchir, Afin qu'elles ne reviennent plus couvrir la terre.
Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
Il conduit les sources dans des torrents Qui coulent entre les montagnes.
Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
Elles abreuvent tous les animaux des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.
Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font résonner leur voix parmi les rameaux.
Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
De sa haute demeure, il arrose les montagnes; La terre est rassasiée du fruit de tes oeuvres.
Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
Il fait germer l'herbe pour le bétail, Et les plantes pour les besoins de l'homme, Afin que la terre produise de la nourriture,
Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
Le vin qui réjouit le coeur de l'homme, Et fait plus que l'huile resplendir son visage, Et le pain qui soutient le coeur de l'homme.
Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
Les arbres de l'Eternel se rassasient, Les cèdres du Liban, qu'il a plantés.
RAB’bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
C'est là que les oiseaux font leurs nids; La cigogne a sa demeure dans les cyprès,
Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
Les montagnes élevées sont pour les boucs sauvages, Les rochers servent de retraite aux damans.
Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
Il a fait la lune pour marquer les temps; Le soleil sait quand il doit se coucher.
Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
Tu amènes les ténèbres, et il est nuit: Alors tous les animaux des forêts sont en mouvement;
Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
Les lionceaux rugissent après la proie, Et demandent à Dieu leur nourriture.
Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı’dan yiyecek ister.
Le soleil se lève: ils se retirent, Et se couchent dans leurs tanières.
Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
L'homme sort pour se rendre à son ouvrage, Et à son travail, jusqu'au soir.
İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
Que tes oeuvres sont en grand nombre, ô Eternel! Tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est remplie de tes biens.
Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
Voici la grande et vaste mer: Là se meuvent sans nombre Des animaux petits et grands;
İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
Là se promènent les navires, Et ce léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.
Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
Tous ces animaux espèrent en toi, Pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.
Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de biens.
Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
Tu caches ta face: ils sont tremblants; Tu leur retires le souffle: ils expirent, Et retournent dans leur poussière.
Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
Tu envoies ton souffle: ils sont créés, Et tu renouvelles la face de la terre.
Ruhun’u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
Que la gloire de l'Eternel subsiste à jamais! Que l'Eternel se réjouisse de ses oeuvres!
RAB’bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.
O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
Je chanterai l'Eternel tant que je vivrai, Je célébrerai mon Dieu tant que j'existerai.
Ömrümce RAB’be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım’ı ilahilerle öveceğim.
Que mes paroles lui soient agréables! Je veux me réjouir en l'Eternel.
Düşüncem O’na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
Que les pécheurs disparaissent de la terre, Et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l'Eternel! Louez l'Eternel!
Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! RAB’be övgüler sunun!