Job 19

Job prit la parole et dit:

Eyüp şöyle yanıtladı:

Jusques à quand affligerez-vous mon âme, Et m'écraserez-vous de vos discours?

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

Voilà dix fois que vous m'outragez; N'avez-vous pas honte de m'étourdir ainsi?

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Si réellement j'ai péché, Seul j'en suis responsable.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Pensez-vous me traiter avec hauteur? Pensez-vous démontrer que je suis coupable?

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Sachez alors que c'est Dieu qui me poursuit, Et qui m'enveloppe de son filet.

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

Voici, je crie à la violence, et nul ne répond; J'implore justice, et point de justice!

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Il m'a fermé toute issue, et je ne puis passer; Il a répandu des ténèbres sur mes sentiers.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Il m'a dépouillé de ma gloire, Il a enlevé la couronne de ma tête.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

Il m'a brisé de toutes parts, et je m'en vais; Il a arraché mon espérance comme un arbre.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Il s'est enflammé de colère contre moi, Il m'a traité comme l'un de ses ennemis.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Ses troupes se sont de concert mises en marche, Elles se sont frayé leur chemin jusqu'à moi, Elles ont campées autour de ma tente.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Il a éloigné de moi mes frères, Et mes amis se sont détournés de moi;

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Je suis abandonné de mes proches, Je suis oublié de mes intimes.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Je suis un étranger pour mes serviteurs et mes servantes, Je ne suis plus à leurs yeux qu'un inconnu.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

J'appelle mon serviteur, et il ne répond pas; Je le supplie de ma bouche, et c'est en vain.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Mon humeur est à charge à ma femme, Et ma plainte aux fils de mes entrailles.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Je suis méprisé même par des enfants; Si je me lève, je reçois leurs insultes.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Ceux que j'avais pour confidents m'ont en horreur, Ceux que j'aimais se sont tournés contre moi.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair; Il ne me reste que la peau des dents.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m'a frappé.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Pourquoi me poursuivre comme Dieu me poursuit? Pourquoi vous montrer insatiables de ma chair?

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Oh! je voudrais que mes paroles fussent écrites, Qu'elles fussent écrites dans un livre;

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

Je voudrais qu'avec un burin de fer et avec du plomb Elles fussent pour toujours gravées dans le roc...

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

Mais je sais que mon rédempteur est vivant, Et qu'il se lèvera le dernier sur la terre.

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

Quand ma peau sera détruite, il se lèvera; Quand je n'aurai plus de chair, je verrai Dieu.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Je le verrai, et il me sera favorable; Mes yeux le verront, et non ceux d'un autre; Mon âme languit d'attente au dedans de moi.

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Vous direz alors: Pourquoi le poursuivions-nous? Car la justice de ma cause sera reconnue.

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Craignez pour vous le glaive: Les châtiments par le glaive sont terribles! Et sachez qu'il y a un jugement.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”