Job 29

Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Oh! que ne puis-je être comme aux mois du passé, Comme aux jours où Dieu me gardait,

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

Quand sa lampe brillait sur ma tête, Et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

Que ne suis-je comme aux jours de ma vigueur, Où Dieu veillait en ami sur ma tente,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Quand le Tout-Puissant était encore avec moi, Et que mes enfants m'entouraient;

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

Quand mes pieds se baignaient dans la crème Et que le rocher répandait près de moi des ruisseaux d'huile!

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

Si je sortais pour aller à la porte de la ville, Et si je me faisais préparer un siège dans la place,

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Les jeunes gens se retiraient à mon approche, Les vieillards se levaient et se tenaient debout.

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Les princes arrêtaient leurs discours, Et mettaient la main sur leur bouche;

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

La voix des chefs se taisait, Et leur langue s'attachait à leur palais.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

L'oreille qui m'entendait me disait heureux, L'oeil qui me voyait me rendait témoignage;

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, Et l'orphelin qui manquait d'appui.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

La bénédiction du malheureux venait sur moi; Je remplissais de joie le coeur de la veuve.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Je me revêtais de la justice et je lui servais de vêtement, J'avais ma droiture pour manteau et pour turban.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

J'étais l'oeil de l'aveugle Et le pied du boiteux.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

J'étais le père des misérables, J'examinais la cause de l'inconnu;

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Je brisais la mâchoire de l'injuste, Et j'arrachais de ses dents la proie.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Alors je disais: Je mourrai dans mon nid, Mes jours seront abondants comme le sable;

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

L'eau pénétrera dans mes racines, La rosée passera la nuit sur mes branches;

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Ma gloire reverdira sans cesse, Et mon arc rajeunira dans ma main.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

On m'écoutait et l'on restait dans l'attente, On gardait le silence devant mes conseils.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Après mes discours, nul ne répliquait, Et ma parole était pour tous une bienfaisante rosée;

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Ils comptaient sur moi comme sur la pluie, Ils ouvraient la bouche comme pour une pluie du printemps.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Je leur souriais quand ils perdaient courage, Et l'on ne pouvait chasser la sérénité de mon front.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

J'aimais à aller vers eux, et je m'asseyais à leur tête; J'étais comme un roi au milieu d'une troupe, Comme un consolateur auprès des affligés.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.