Proverbs 14

Viisas vaimo rakentaa huoneensa, vaan hullu kukistaa sen teollansa.

Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.

Joka vaeltaa oikiaa tietä, se pelkää Herraa; mutta se, joka poikkee pois tieltänsä, ylönkatsoo hänen.

Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.

Tyhmän suussa on ylpeyden vitsa; vaan viisasten huulet varjelevat heitä.

En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.

Jossa ei härkiä ole, siinä seimet puhtaana ovat; vaan jossa juhdat työtä tekevät, siinä tuloa kyllä on.

Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.

Totinen todistaja välttää valhetta; vaan väärä todistaja rohkiasti valhettelee.

Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.

Pilkkaaja etsii viisautta, ja ei löydä; vaan toimelliset viisauden huokiasti saavat.

Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.

Mene pois tyhmän tyköä; sillä et sinä opi mitään häneltä.

Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.

Toimellisen viisaus on teistänsä ottaa vaarin; vaan tyhmäin hulluus on sula petos.

La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.

Tyhmä nauraa syntiä, mutta hurskasten välillä on hyvä suosio.

Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.

Koska sydän on murheellinen, niin ei auta ulkonainen ilo.

Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.

Jumalattomain huoneet kukistetaan, vaan jumalisten majat viheriöitsevät.

Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.

Monella on tie mielestänsä oikia, vaan viimeiseltä johdattaa se kuolemaan.

Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.

Naurun jälkeen tulee murhe, ja ilon perästä suru.

Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.

Tyhmälle tapahtuu laittamisensa jälkeen, vaan hyvä ihminen asetetaan hänen ylitsensä.

Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.

Taitamatoin uskoo kaikki, mutta ymmärtäväinen ottaa teistänsä vaarin.

Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.

Viisas pelkää ja karttaa pahaa, vaan tyhmä päätähavin menee.

Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.

Äkillinen ihminen tekee hullun töitä, ja kavala ihminen tulee vihattavaksi.

Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.

Taitamattomat perivät tyhmyyden; vaan se on toimellisten kruunu, että he toimellisesti tekevät.

Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.

Häijyn täytyy kumartaa hyviä, ja jumalattomat vanhurskasten porteissa.

Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.

Köyhää vihaavat hänen lähimmäisensäkin; vaan rikkaalla on monta ystävää.

Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.

Joka katsoo lähimmäisensä ylön. hän tekee syntiä; vaan autuas on se, joka viheliäistä armahtaa.

Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.

Jotka viekkaudessa vaeltavat, niiltä puuttuu; mutta jotka hyvää ajattelevat, niille tapahtuu hyvyys ja uskollisuus.

Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.

Jossa työtä tehdään, siinä kyllä on; vaan joka tyhjiin puheisiin tyytyy, siinä on köyhyys.

De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.

Viisasten rikkaus on heidän kruununsa, mutta tyhmäin hulluus on hulluus.

Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.

Uskollinen todistaja vapahtaa hengen, vaan väärä todistaja pettää.

Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.

Joka Herraa pelkää, hänellä on vahva linna, ja hänen lapsensa varjellaan.

En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.

Herran pelko on elämän lähde, että kuoleman nuora välttää taidetaan.

La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.

Koska kuninkaalla on paljo väkeä, se on hänen kunniansa; vaan koska vähä on väkeä, se tekee päämiehen kehnoksi.

Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.

Joka on pitkämielinen, se on viisas; vaan joka äkillinen on, se ilmoittaa tyhmyyden.

Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.

Leppyinen sydän on ruumiin elämä; vaan kateus on märkä luissa.

Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.

Joka köyhälle tekee väkivaltaa, hän laittaa hänen luojaansa; vaan joka armahtaa vaivaista, se kunnioittaa Jumalaa.

Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.

Pahuutensa tähden jumalatoin kukistetaan; vaan vanhurskas on kuolemassakin rohkia.

Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.

Toimellisen sydämessä lepää viisaus; mutta mitä tyhmäin mielessä on, se tulee ilmi.

En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.

Vanhurskaus korottaa kansan, vaan synti on kansan häpiä.

Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.

Toimellinen palvelia on kuninkaalle otollinen; vaan häpiällistä palveliaa ei hän kärsi.

Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.