Proverbs 14

زن دانا خانهٔ خود را آباد می‌کند، امّا زن نادان با دست خود خانهٔ خود را خراب می‌سازد.

Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.

کسانی‌که با صداقت رفتار می‌نمایند، از خداوند می‌ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.

Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.

پُر حرفی شخص نادان را به زحمت می‌اندازد، امّا سخنان شخص دانا او را محافظت می‌کند.

I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.

اگر گاو نباشد، انبار از غلّه خالی می‌ماند، با نیرو و قوّت گاو محصول فراوان به دست می‌آید.

Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.

شاهد امین دروغ نمی‌گوید، امّا از دهان شاهد نادرست دروغ می‌بارد.

Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.

کسی‌که همه‌چیز را مسخره می‌کند، هرگز نمی‌تواند حکمت را بیابد، ولی شخص عاقل به آسانی آن را به دست می‌آورد.

Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.

از مردم نادان دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند.

Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.

حکمتِ شخص عاقل راهنمای اوست، امّا حماقتِ افراد نادان باعث گمراهی آنها می‌شود.

Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.

آدمهای نادان از گناه کردن دست نمی‌کشند، امّا درستکاران رضامندی خدا را می‌خواهند.

Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.

تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می‌کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند شریک باشد.

Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.

خانهٔ مردم بدکار خراب می‌شود، امّا خانهٔ راستان وسعت می‌یابد.

De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.

راهی که فکر می‌‌کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود.

Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.

خنده می‌تواند اندوه را پنهان کند، امّا هنگامی‌که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می‌ماند.

Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.

آدم خدا نشناس نتیجهٔ کار خود را می‌بیند و شخص نیکو از ثمرهٔ کارهای خود بهره می‌گیرد.

Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.

آدم نادان هر حرفی را باور می‌کند، امّا شخص عاقل سنجیده رفتار می‌نماید.

Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.

شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.

Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.

شخص تندخو کارهای احمقانه می‌کند و آدم حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.

Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.

حماقت نصیب نادانان می‌شود و حکمت نصیب عاقلان.

De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.

مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می‌آورند و محتاج آنها می‌شوند.

De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.

ثروتمندان دوستان زیاد دارند، امّا شخص فقیر را حتّی همسایه‌هایش نیز تحقیر می‌کنند.

Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.

تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است، خوشا به حال کسی‌که بر آنها ترحّم کند.

Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.

کسانی‌که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند، گمراه می‌شوند؛ امّا آنهایی که نیّت خوب دارند، مورد محبّت و اعتماد قرار می‌گیرند.

Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.

کسی‌که زحمت می‌کشد، منفعت عایدش می‌شود؛ امّا شخصی که فقط حرف می‌زند، فقیر می‌گردد.

Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.

ثروت نصیب مردم دانا می‌شود، امّا پاداش اشخاص نادان حماقت آنهاست.

De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.

شاهد امین جان مردم را نجات می‌دهد، امّا شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.

Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.

کسی‌که از خدا می‌ترسد، تکیه‌گاه مستحکمی ‌دارد و فرزندانش در امان می‌باشند.

Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.

خدا‌ترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می‌دارد.

Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.

عظمت یک پادشاه به تعداد مردمی است که بر آنها حکومت می‌کند. پادشاه بدون رعیت نابود می‌شود.

Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.

کسی‌که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار دانایی است، امّا از آدم تندخو حماقت سرمی‌زند.

Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.

آرامش فکری به بدن سلامتی می‌بخشد، ولی حسادت استخوان را می‌پوساند.

Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.

کسی‌که به فقرا ظلم می‌کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحّم می‌نماید، خدا را احترام نموده است.

Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.

مردم خداشناس وقتی بمیرند، پناهگاهی خواهند داشت، امّا گناهکاران به وسیلهٔ گناهانشان تباه می‌شوند.

Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.

اشخاص فهمیده حکمت را در دل خود حفظ می‌کنند، ولی آدمهای نادان از حکمت بهره‌ای ندارند.

I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.

صداقت مایهٔ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوایی آن.

Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.

پادشاه از خدمتگزاران دانا خشنود می‌شود، امّا کسانی‌که شرارت می‌کنند، مورد غضب او قرار می‌گیرند.

En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.