Job 9

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

Then Job answered and said,

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

I know it is so of a truth: but how should man be just with God?

چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

If he will contend with him, he cannot answer him one of a thousand.

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

He is wise in heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and hath prospered?

بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

Which removeth the mountains, and they know not: which overturneth them in his anger.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

Which shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.

اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

Which commandeth the sun, and it riseth not; and sealeth up the stars.

به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

Which alone spreadeth out the heavens, and treadeth upon the waves of the sea.

دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

Which maketh Arcturus, Orion, and Pleiades, and the chambers of the south.

عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

Which doeth great things past finding out; yea, and wonders without number.

از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

Lo, he goeth by me, and I see him not: he passeth on also, but I perceive him not.

هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

Behold, he taketh away, who can hinder him? who will say unto him, What doest thou?

خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

If God will not withdraw his anger, the proud helpers do stoop under him.

پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

How much less shall I answer him, and choose out my words to reason with him?

هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

Whom, though I were righteous, yet would I not answer, but I would make supplication to my judge.

حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

If I had called, and he had answered me; yet would I not believe that he had hearkened unto my voice.

او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

For he breaketh me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.

مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

He will not suffer me to take my breath, but filleth me with bitterness.

با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

If I speak of strength, lo, he is strong: and if of judgment, who shall set me a time to plead?

اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

If I justify myself, mine own mouth shall condemn me: if I say, I am perfect, it shall also prove me perverse.

گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

Though I were perfect, yet would I not know my soul: I would despise my life.

خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

This is one thing, therefore I said it, He destroyeth the perfect and the wicked.

وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

If the scourge slay suddenly, he will laugh at the trial of the innocent.

اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

The earth is given into the hand of the wicked: he covereth the faces of the judges thereof; if not, where, and who is he?

زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

Now my days are swifter than a post: they flee away, they see no good.

سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

They are passed away as the swift ships: as the eagle that hasteth to the prey.

اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

If I say, I will forget my complaint, I will leave off my heaviness, and comfort myself:

زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

I am afraid of all my sorrows, I know that thou wilt not hold me innocent.

پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

If I be wicked, why then labour I in vain?

هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

If I wash myself with snow water, and make my hands never so clean;

تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

Yet shalt thou plunge me in the ditch, and mine own clothes shall abhor me.

تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

For he is not a man, as I am, that I should answer him, and we should come together in judgment.

کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

Neither is there any daysman betwixt us, that might lay his hand upon us both.

اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

Let him take his rod away from me, and let not his fear terrify me:

آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

Then would I speak, and not fear him; but it is not so with me.