Proverbs 14

زن دانا خانهٔ خود را آباد می‌کند، امّا زن نادان با دست خود خانهٔ خود را خراب می‌سازد.

Ženska mudrost sagradi kuću, a ludost je rukama razgrađuje.

کسانی‌که با صداقت رفتار می‌نمایند، از خداوند می‌ترسند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.

Tko živi s poštenjem, boji se Jahve, a tko ide stranputicom, prezire ga.

پُر حرفی شخص نادان را به زحمت می‌اندازد، امّا سخنان شخص دانا او را محافظت می‌کند.

U luđakovim je ustima šiba za oholost njegovu, a mudre štite vlastite usne.

اگر گاو نباشد، انبار از غلّه خالی می‌ماند، با نیرو و قوّت گاو محصول فراوان به دست می‌آید.

Gdje nema volova, prazne su jasle, a obilna je žetva od snage bikove.

شاهد امین دروغ نمی‌گوید، امّا از دهان شاهد نادرست دروغ می‌بارد.

Istinit svjedok ne laže, a krivi svjedok širi laž.

کسی‌که همه‌چیز را مسخره می‌کند، هرگز نمی‌تواند حکمت را بیابد، ولی شخص عاقل به آسانی آن را به دست می‌آورد.

Podsmjevač traži mudrost i ne nalazi je, a razumni lako dolazi do znanja.

از مردم نادان دوری کن، زیرا چیزی ندارند که به تو یاد بدهند.

Idi od čovjeka bezumna jer nećeš upoznati usne što zbore znanje.

حکمتِ شخص عاقل راهنمای اوست، امّا حماقتِ افراد نادان باعث گمراهی آنها می‌شود.

Mudrost je pametna čovjeka u tom što pazi na svoj put, a bezumnička ludost prijevara je.

آدمهای نادان از گناه کردن دست نمی‌کشند، امّا درستکاران رضامندی خدا را می‌خواهند.

Luđacima je grijeh šala, a milost je Božja s poštenima.

تنها دل انسان است که تلخی او را احساس می‌کند و در خوشی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند شریک باشد.

Srce poznaje svoj jad, i veselje njegovo ne može dijeliti nitko drugi.

خانهٔ مردم بدکار خراب می‌شود، امّا خانهٔ راستان وسعت می‌یابد.

Dom opakih propast će, a šator će pravednika procvasti.

راهی که فکر می‌‌کنی راست است، ممکن است به مرگ منتهی شود.

Neki se put učini čovjeku prav, a na koncu vodi k smrti.

خنده می‌تواند اندوه را پنهان کند، امّا هنگامی‌که خنده تمام شود، درد و اندوه بر جای خود باقی می‌ماند.

I u smijehu srce osjeća bol, a poslije veselja dolazi tuga.

آدم خدا نشناس نتیجهٔ کار خود را می‌بیند و شخص نیکو از ثمرهٔ کارهای خود بهره می‌گیرد.

Otpadnik se siti svojim prestupcima, a dobar čovjek svojim radom.

آدم نادان هر حرفی را باور می‌کند، امّا شخص عاقل سنجیده رفتار می‌نماید.

Glupan vjeruje svakoj riječi, a pametan pazi na korak svoj.

شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.

Mudar se boji i oda zla se uklanja, a bezuman se raspaljuje i bez straha je.

شخص تندخو کارهای احمقانه می‌کند و آدم حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.

Nagao čovjek čini ludosti, a razborit ih podnosi.

حماقت نصیب نادانان می‌شود و حکمت نصیب عاقلان.

Glupaci baštine ludost, a mudre ovjenčava znanje.

مردم بدکار عاقبت در برابر اشخاص نیک سر تعظیم فرود می‌آورند و محتاج آنها می‌شوند.

Zli padaju ničice pred dobrima i opaki pred vratima pravednikovim.

ثروتمندان دوستان زیاد دارند، امّا شخص فقیر را حتّی همسایه‌هایش نیز تحقیر می‌کنند.

I svom prijatelju mrzak je siromah, a bogataš ima mnogo ljubitelja.

تحقیر کردن اشخاص فقیر گناه است، خوشا به حال کسی‌که بر آنها ترحّم کند.

Griješi tko prezire bližnjega svoga, a blago onomu tko je milostiv ubogima.

کسانی‌که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند، گمراه می‌شوند؛ امّا آنهایی که نیّت خوب دارند، مورد محبّت و اعتماد قرار می‌گیرند.

Koji snuju zlo, ne hode li stranputicom, a zar nisu dobrota i vjernost s onima koji snuju dobro?

کسی‌که زحمت می‌کشد، منفعت عایدش می‌شود؛ امّا شخصی که فقط حرف می‌زند، فقیر می‌گردد.

U svakom trudu ima probitka, a pusto brbljanje samo je na siromaštvo.

ثروت نصیب مردم دانا می‌شود، امّا پاداش اشخاص نادان حماقت آنهاست.

Mudrima je vijenac bogatstvo njihovo, a bezumnima kruna - njihova ludost.

شاهد امین جان مردم را نجات می‌دهد، امّا شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.

Istinit svjedok izbavlja duše, a tko laži širi, taj je varalica.

کسی‌که از خدا می‌ترسد، تکیه‌گاه مستحکمی ‌دارد و فرزندانش در امان می‌باشند.

U strahu je Gospodnjem veliko pouzdanje i njegovim je sinovima utočište.

خدا‌ترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگاه می‌دارد.

Strah Gospodnji izvor je života: on izbavlja od zamke smrti.

عظمت یک پادشاه به تعداد مردمی است که بر آنها حکومت می‌کند. پادشاه بدون رعیت نابود می‌شود.

Mnoštvo je naroda ponos kralju, a bez puka knez propada.

کسی‌که صبر و حوصله دارد، شخص بسیار دانایی است، امّا از آدم تندخو حماقت سرمی‌زند.

Tko se teško srdi, velike je razboritosti, a nabusit duhom pokazuje ludost.

آرامش فکری به بدن سلامتی می‌بخشد، ولی حسادت استخوان را می‌پوساند.

Mirno je srce život tijelu, a ljubomor je gnjilež u kostima.

کسی‌که به فقرا ظلم می‌کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به مردم مسکین ترحّم می‌نماید، خدا را احترام نموده است.

Tko tlači siromaha huli na stvoritelja, a časti ga tko je milostiv ubogomu.

مردم خداشناس وقتی بمیرند، پناهگاهی خواهند داشت، امّا گناهکاران به وسیلهٔ گناهانشان تباه می‌شوند.

Opaki propada zbog vlastite pakosti, a pravednik i u samoj smrti nalazi utočište.

اشخاص فهمیده حکمت را در دل خود حفظ می‌کنند، ولی آدمهای نادان از حکمت بهره‌ای ندارند.

U razumnu srcu mudrost počiva, a što je u bezumnome, to se i pokaže.

صداقت مایهٔ سرفرازی یک قوم است و گناه باعث رسوایی آن.

Pravednost uzvisuje narod, a grijeh je sramota pucima.

پادشاه از خدمتگزاران دانا خشنود می‌شود، امّا کسانی‌که شرارت می‌کنند، مورد غضب او قرار می‌گیرند.

Kralju je mio razborit sluga, a na sramotna se srdi.