Job 19

Ijob respondis kaj diris:

Então Jó respondeu:

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

Até quando afligireis a minha alma, e me atormentareis com palavras?

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

Já dez vezes me haveis humilhado; não vos envergonhais de me maltratardes?

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

Embora haja eu, na verdade, errado, comigo fica o meu erro.

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

Se deveras vos quereis engrandecer contra mim, e me incriminar pelo meu opróbrio,

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

sabei então que Deus é o que transtornou a minha causa, e com a sua rede me cercou.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

Eis que clamo: Violência! Mas não sou ouvido; grito: Socorro! Mas não há justiça.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

Com muros fechou ele o meu caminho, de modo que não posso passar; e pôs trevas nas minhas veredas.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

Da minha honra me despojou, e tirou-me da cabeça a coroa.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

Quebrou-me de todos os lados, e eu me vou; arrancou a minha esperança, como a, uma árvore.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

Acende contra mim a sua ira, e me considera como um de seus adversários.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

Juntas as suas tropas avançam, levantam contra mim o seu caminho, e se acampam ao redor da minha tenda.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

Ele pôs longe de mim os meus irmãos, e os que me conhecem tornaram-se estranhos para mim.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

Os meus parentes se afastam, e os meus conhecidos se esquecem de, mim.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

Os meus domésticos e as minhas servas me têm por estranho; vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

Chamo ao meu criado, e ele não me responde; tenho que suplicar-lhe com a minha boca.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

O meu hálito é intolerável à minha mulher; sou repugnante aos filhos de minha mãe.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

Até os pequeninos me desprezam; quando me levanto, falam contra mim.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

Todos os meus amigos íntimos me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

Os meus ossos se apegam à minha pele e à minha carne, e só escapei com a pele dos meus dentes.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

Compadecei-vos de mim, amigos meus; compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

Por que me perseguis assim como Deus, e da minha carne não vos fartais?

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

Oxalá que as minhas palavras fossem escritas! Oxalá que fossem gravadas num livro!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

Que, com pena de ferro, e com chumbo, fossem para sempre esculpidas na rocha!

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

Pois eu sei que o meu Redentor vive, e que por fim se levantará sobre a terra.

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

Depois, revestido este meu corpo da minha pele, em minha carne verei a Deus.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

Vê-lo-ei por mim mesmo, os meus olhos o verão, e não outros; de saudade me desfalece o coração dentro de mim.

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

Se disserdes: Como o havemos de perseguir! E que a causa deste mal se acha em mim,

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.

temei vós a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que há um juízo.