Job 20

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Então respondeu Zofar, o naamatita:

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Ora, os meus pensamentos me fazem responder, e por isso eu me apresso.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Estou ouvindo a tua repreensão, que me envergonha, mas o espírito do meu entendimento responde por mim.

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

Não sabes tu que desde a antiguidade, desde que o homem foi posto sobre a terra,

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

o triunfo dos iníquos é breve, e a alegria dos ímpios é apenas dum momento?

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

Ainda que a sua exaltação suba até o ceu, e a sua cabeça chegue até as nuvens,

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

contudo, como o seu próprio esterco, perecerá para sempre; e os que o viam perguntarão: Onde está?

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Dissipar-se-á como um sonho, e não será achado; será afugentado qual uma visão da noite.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Os olhos que o viam não o verão mais, nem o seu lugar o contemplará mais.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Os seus filhos procurarão o favor dos pobres, e as suas mãos restituirão os seus lucros ilícitos.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Os seus ossos estão cheios do vigor da sua juventude, mas este se deitará com ele no pó.

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Ainda que o mal lhe seja doce na boca, ainda que ele o esconda debaixo da sua língua,

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

ainda que não o queira largar, antes o retenha na sua boca,

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

contudo a sua comida se transforma nas suas entranhas; dentro dele se torna em fel de áspides.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Engoliu riquezas, mas vomitá-las-á; do ventre dele Deus as lançará.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Veneno de áspides sorverá, língua de víbora o matará.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Não verá as correntes, os rios e os ribeiros de mel e de manteiga.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

O que adquiriu pelo trabalho, isso restituirá, e não o engolirá; não se regozijará conforme a fazenda que ajuntou.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Pois que oprimiu e desamparou os pobres, e roubou a casa que não edificou.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Porquanto não houve limite à sua cobiça, nada salvará daquilo em que se deleita.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Nada escapou à sua voracidade; pelo que a sua prosperidade não perdurará.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

Na plenitude da sua abastança, estará angustiado; toda a força da miséria virá sobre ele.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Mesmo estando ele a encher o seu estômago, Deus mandará sobre ele o ardor da sua ira, que fará chover sobre ele quando for comer.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Ainda que fuja das armas de ferro, o arco de bronze o atravessará.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Ele arranca do seu corpo a flecha, que sai resplandecente do seu fel; terrores vêm sobre ele.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Todas as trevas são reservadas paro os seus tesouros; um fogo não assoprado o consumirá, e devorará o que ficar na sua tenda.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Os céus revelarão a sua iniquidade, e contra ele a terra se levantará.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

As rendas de sua casa ir-se-ão; no dia da ira de Deus todas se derramarão.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.

Esta, da parte de Deus, é a porção do ímpio; esta é a herança que Deus lhe reserva.