Proverbs 7

Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!

Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!

Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!

Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,

Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.

Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,

Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,

Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,

En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.

Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.

Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.

Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.

Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:

Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;

Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.

Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.

Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.

Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!

Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;

La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.

Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.

Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,

Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!

Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!

Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;

Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.

fra hennes hus går veier til dødsriket, de fører ned til dødens kammere.